30% {H.S}

Hoofdstuk 17

Wanneer ik vanuit mijn ooghoeken de flits zie, laat Harry mij los. Ik voel dat ik blosjes op mijn wangen krijg, en wacht, Harry ook? Sophie, dit kan niet. Je kan niet verliefd zijn op DE Harry Styles. Hij is beroemd, en hij zal vast niks in je zien. En het belangrijkste, je hebt maar 30% kans om te overleven!

De jongens fluiten en joelen, maar stoppen gelijk, wanneer ze zien dat een paar tranen mijn ogen verlaten. Harry kijkt geshockt. Hoe moet ik dit nou weer gaan uitleggen?

''Jongens, i-ik, ik moet met jullie praten.'' Zeg ik met een bibberende stem.

''Jullie weten nou niet precies waarom ik in het ziekenhuis lig, wel omdat ik kanker heb...'' Ik slik, maar ga toch verder met mijn verhaal.

''Jongens, ik heb nog maar 30% kans om de kanker te overleven.''

Ik liet niet een bom vallen, ik kijk in vijf totale geshockte, en verdrietige gezichten. Ik voel tranen opborrelen, steeds meer, en die paar tranen, worden uiteindelijk de grootste waterval ooit. Ik houd het niet meer, en barst in huilen en snikken uit.

Langzaam, voel ik 2 sterke, warme armen om mij heen; het is Harry. ''Sophie, het komt goed. We zijn er voor je.'' Zegt hij met zijn lieve stem. Ik hoor ook verdriet in zijn stem, maar waarom, ik ben eigenlijk maar een vreemde voor hun.

Ik word omhoog getrokken, en Harry trekt me in een stevige knuffel. ''We zullen er voor je zijn, ik zal er voor je zijn, always and forever.'' Fluistert hij in mijn oor.

Wanneer hij me loslaat, zie ik de jongens knikken. ''We zullen er voor je zijn Soph!'' Schreeuwt Louis, en geeft me een knuffel. ''GROEPSKNUFFEL!'' Dankjewel, Zayn. Sarcasme. Ik word gelijk geplet door vijf jongens. ''jongens, geen, lucht.'' Krijg ik er met mopeite uit, maar toch horen ze me, en laten mij los.

''Harry, moest jij niet iets op Twitter plaatsen.'' Grijns ik. HA. m