30% {H.S}

Hoofdstuk 7

Gister was een complete kut dag. Geen one direction, ik had me zo erg verheugd op het concert in het ziekenhuis! Maar het universum wilt mij ziek hebben, en niet gelukki hebben denk ik. ik lig in mijn bed een beetje op mijn laptop te spelen, als ik een berichtje krijg op skype

"Skype?"

Het is Rochelle, natuurlijk, maar negeer haar berichtje. ik heb er even niet zien in, ik heb nergens zin in. Rochelle zal het wel weten wat er allemaal is gebeurd, mijn ouders hebben het vast verteld.

Ik hoor geklop op de deur, en mam, pap, Jason en Bibi komen binnelopen, heel voorzichtig.

"Sorry dat je niet naar het concert kan liefje" zegt mijn moeder. "je ziet ze vast nog wel een keer" toen klapte ik.

"Mam, denk je serieus dat ik ze ooit zal zien?! Ik ga langzaam dood mam! O wacht, tuurlijk, ik heb nog 30% kans op overleving ga je natuurlijk zeggen, mam, 30% is niet eens de helft! Ik ga dood! Dat is gewoon de fucking harde waarheid. "

Schreeuw ik eruit met een hele hoop boosheid.

Ik zie dat ze alle 4 zijn geschrokken, en mijn moeder krijgt tranen in haar ogen. ik heb er gelijk spijt van, maar het is wel de harde waarheid...