30% {H.S}

Hoofdstuk 8

Mijn moeder rent de kamer uit, en mijn vader rent haar achterna. "Jennifer, wacht!" Roept hij naar haar. Nu zijn alleen Jason en Bibi nog over.

Ik zie ze geschrokken kijken, maar niet alleen dat, ik zie ook teleurstelling in hun ogen. Wat heb ik gedaan?

En voor ik het weet, barst ik in tranen uit. Jason komt op mij afgerend, en neemt mij in zijn armen. Ik zie Bibi nog steed sdaar staan, en ookal zie ik wazig door alle tranen, ik zie dat ze geshockeerd is, en er vallen langzaam tranen over haar wangen.

"Sophie, je hebt gelijk. Je hebt een kleine kans om te overleven, maar maak er het beste van, en maak geen ruzie met ons, en zeker niet met mama, ze wilt het beste voor je." fluistert Jason in mijn hoor. Ik snik nog steeds, maar de tranen worden minder, omdat ik weet dag hij gelijk heeft.

Hij laat me los, en loopt weg, zodat Bibi en ik alleen zijn. Zodra de deur dicht is, krijg ik een brok in mijn keel. "Bibi, ikk.. Ehh"

ik voel 2 warmen armen om mij heen. "Het is al goed Soph, het is al goed." weer barst ik in tranen uit. "ikkk hh-ouu van je" zeg ik huilend en snikkend. "en ik van jou" zegt Bibi terug, met een huilerige stem.

En zo zitten we een tijdje, als 2 huilerige meiden.