Chapter 16

34 2 0
                                    

~Familiar~

"According to the test that we evaluate, she has a hemorrhage but her condition was fine, for now. But expect that she will not be going to remember what happened the past five months ago. She has temporary amnesia, guide her and do things that will make her remember everything." I heard a male voice but I don't know who it is.

I opened my eyes and the white ceiling welcomed me, I close my eyes again because the light coming from the fluorescent was strong and it hurt my eyes.

"Ma." That's the first word coming from my mouth.

The footsteps immediately go to my place, "Anak, thank God. Gising ka na!" Hinawakan nito ang aking kamay kaya tuluyan na akong dumilat.

Nakita ko ang nag-aalalang mukha ni Mama habang tuloy-tuloy na bumabagsak ang kaniyang mga luha, what happened? Nasa hospital ba ako?

"What happened, Ma? Bakit po ako nasa hospital?" Takhang tanong ko.

She wiped her tears but another set was flowing again, "I'll explain everything kapag magaling ka na anak huh? For now, just rest." She said while smiling.

"It's a miracle na nagising na siya after ng isang buwan, we will checking her vitals and run another set of tests. I'll be back." The man with a white doctor's gown said and he leave the room.

"I'm fine now, Ma. You can tell me why I'm here in  the Hospital?" Desperadang tanong ko.

Ang natatandaan ko lang ay ang pag-punta ko sa library kahapon, nahulog ba ako sa hagdan or nabundol pag-uwi?

Akmang sasagot na si Mama ng biglang bumukas ang pinto, pumasok duon sila Tita Cherry and maybe her family?

"Lori, Hija." Natatarantang sabi nito at saka tumakbo papunta sa akin.

Niyakap ako nito ng mahigpit, "Ayos ka na ba Hija? We're very worried. Your husband was worried too, Jacob check your wife." Malungkot na sabi nito at saka nilingon ang isang matangkad na lalaki.

Huh?

"Husband?" Tumingin ako kay Mama, nanghihingi ng kasagutan.

Kumunot ang nuo ko ng tumango siya, "You're married Lori, and Jacob was your husband. He's your Tita Cherry's eldest son."

Literal na nanlaki ang mata ko dahil what the heck?! Paano ako nagkaroon ng asawa at ang worst ay kasal pa? Ni hindi nga ako naniniwala sa Love in real life.

"Tell me you're joking Ma, prank po ba 'to? Tita Cherry, may dala ho ba kayong camera? Ma, you know na hindi ako naniniwala sa Love." Tumawa ako ngunit ni-isa sa kanila ay walang gumaya sa akin.

"It's true, Lori." Na-agaw ng tingin ko iyong lalaki na sinasabi nilang asawa ko daw.

Tinaasan ko ito ng kilay, "Kinakausap ba kita? Narinig mo ba ang pangalan mo sa sinabi ko? Hindi ba't hindi? At saka huwag mo akong matawag sa aking palayaw, hindi tayo close." Malditang saad ko at saka siya inirapan.

Sabat ng sabat hindi naman kinakausap, teh hindi kita kilala.

Sumilay ang isang ngiti sa kaniyang mga labi kaya mas napataas ang kilay ko, "Then let me call you, Baby instead." He smiled.

Teacher's PetTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon