Teacher's Pet

Chapter 23

Why?

The silence filled the whole rooftop, nanatiling blangko ang kaniyang expression. Kahit ano ay wala akong makita, kahit na gulat o takot ay wala akong nakita. At iyon ang masakit duon.

"Ano ang hindi ko dapat malaman? Tama ba ang narinig ko?" Dahan-dahan akong lumapit sa kaniya ngunit bigo ako na maka-kita ng kahit anong reaksyon sa kaniyang mukha.

Hanggang sa nasa kaniyang harapan na ako, "Mag-salita ka, Jacob. Ano iyon?"

He sighed, "I know...everything."

That was painful, kahit na iyon naman talaga ang inaasahan ko pero masakit pa rin kasi sa mga labi niya mismo nanggaling.

"H-How?"

"Narinig ko sa usapan nila Lola, while she's talking to her phone last week." Ni walang ka-kurap-kurap niya iyon sinabi sa harap ko na akala mo ay hindi niya sinabi sa akin na mahal niya ako nitong mga nakaraang araw.

"Tapos nag-a-act ka na parang wala kang alam? Ang galing mo namang artista." Unti-unti na akong nanlalambot at gusto ko na lang siyang saktan para mailabas lahat ng hinanakit na nabubuo sa kalooban ko.

"Sorry..." Sorry?

Ganuon na lang iyon? Sorry?

"Bakit Jacob? Bakit kailangan mong mag-sinungaling? Bakit kailangang gawin mo akong tanga? May masama ba akong ginawa sa 'yo para ganituhin mo ako?" Naramdaman ko na lang na bumagsak ang luha na kanina ko pa pinipigilan.

Kinain niya ang distansya na namamagitan sa amin at saka sinubukang hawakan ang aking mga kamay ngunit lumayo ako dahilan para mapahinto siya sa kaniyang balak.

"May paliwanag ako, Lori. Gusto ko pakinggan mo ako at-"

"No! Para ano? Para bilugin na naman ako?"

Imbis na sakit at hinanakit ang nararamdaman ko, napalitan ito ng galit at sama ng loob.

Natawa na lang ako sa aking naisip, "Ah oo nga pala, isa ako sa Teacher's Pet hindi ba? Malamang ay maiisip mo na magiging sunod-sunuran pa rin ako sa iyo at paniniwalaan lahat ng mga sasabihin mo."

"Please, Lori. Makinig ka na muna, oo nalaman ko na si Lola ang nag-plano ng nangyari sa iyo, sasabihin ko na naman sana sa iyo..."

Tsk, kanina lang ay sinabi niya na hindi ko dapat malaman. Huli na nagsi-sinungaling pa.

"Hindi ako pinanganak kahapon, Jacob! Ang mali ko lang ay masyado akong naniwala sa iyo, masyado akong nagpakampante na hindi mo ako sasaktan. Kasi ikaw iyan eh, putek na buhay ito, bakit ikaw pa ang minahal ko!"

He tried to reach my hand again, but no. Hindi ito ang tamang oras para maging marupok, hindi porke't mahal mo ay need mo pa rin kumapit kahit masakit na.

"Please, Lori...I-I have a plan. Nasasaktan na rin ako, ayaw ko ng ganito tayo. Trust me, itutuwid ko lahat." May mga butil na rin ng luha ang pumapatak galing sa kaniyang mata pero wala akong pake.

Hindi ko alam kung kaya ko pa siyang harapin.

"Trust you? Pinagkatiwalaan kita, Jacob! Pero ano?! Sa ganitong paraan ko pa malalaman na gina-ganito mo ako?!"