Son Nefesime Kadar

Bölüm 4

"Tamam teğmen teşekkür ederim."

Albayın odasının önüne geldiğimde üzerimi düzeltip kapıyı tıklattım. "Gel" sesinden sonra içeri girip tekmil verdim.

"Yüzbaşı Leyla Kara emret komutanım."

"Rahat yüzbaşı. Tanıştırayım Kıdemli Yüzbaşı Kuzey Karaman."

Ciddi duruşumu bozmadan Kuzey'e dönüp "memnun oldum Yüzbaşım" dedim. Sivilken ona qıcık olsam da şu anda görevdeydik ve rütbe olarak benden üsteydi.

"Oturun çocuklar."

Albayın sözüyle karşılıklı koltuklara oturduk.
"Kuzey yüzbaşı ve timi önemli bir görev için buraya geldiler. Leyla sen ve timinde bu görevde onlarla birlikte çalışacaksınız. Yarın Terörle mücadele savcısı ve Tuğgeneral buraya gelecek. Operasyon hakkında detaylı bilgiler yarın konuşulacak. Leyla bu gün yeni gelen erlerle sen ilgilen."

"Emredersiniz komutanım."

"Çıka bilirsiniz."

Odadan çıktığımızda Kuzey'e döndüm. "Yüzbaşı olduğumu biliyordun değilmi? O yüzden içeride şaşırmadın. Hatta dün akşam beni sinir etmek için öyle söyledin."

"Evet biliyordum seni kızdırmak hoşuma gidiyor sadece."

Qıcık herif. Konuşacakken Murat geldi. "Komutanım tim hazır sizi bekliyor."

"Tamam geliyorum."

Saat daha sabahın yedisiydi Kasım ayı olduğundan sabahlar daha soğuk olurdu buralar. Üzerimi değişip içtima alanında beni bekleyen timin yanına gittim.

"Günaydın asker."

"Sağol."

"Sağa dön." Hepsi hızlıca sağa döndü.

"İkişer ol 50 tur ve başla."

Hepsi iki şer olup koşuya başladığında Murat önde bende arkada koşmaya başladık.

Hızımı artırarak Murat'ın yanına gittim. "Daha hızlı asker" dememle hepsi biraz daha hızlandılar.

"Boran şimdi söyleye bilirsin şarkını."

"Hangi marşı söyleyeyim komutanım?"