TKO🥊malik

worlds away

Kitlenin ortalama yaşını bilmiyorum ama çoğunuz okula başladı sanırım, yeni bölümler saat kaçta gelsin? Ortak saat belirleyelim

-

Dylan; Nasıl gidiyor?

Kafamı kitaptan kaldırmamı sağlayan mesaja göz devirip tekrar derse döndüm.

Yorulmuyordu. Üç aydır her pazartesi aynı mesajı alıyordum.

İlk birkaç gün yanımda olmuş, daha iyi hissetmemi sağlamaya çalışmıştı ve o aptal yüzünden mahçuptu çoğunlukla. Ama bir süre sonra onunla ilgili hiçbir şey istemediğimi fark etmiştim etrafta. Dylan her ne kadar tarafsız kalmaya çalışsa da kimin tarafında olduğunu biliyordum. Doğal olarak. Bir hafta içinde Bradford'a gitmişti o da.

İyi olup olmadığımı sorması kötü niyet barındırmıyordu ama bana abilik yapmasına ihtiyacım yoktu kimsenin. Acıyormuş gibi hissediyordum, acınacak daha beter insanlar tanıyordu sonuçta. Özellikle bir kişi. Gidip ona acıyabilirdi. Alkol komasına girmediyse.

Beraber olmalarına rağmen onunla ilgili tek cümle geçmemişti aramızda. Yanındayken bana yazdığını düşünürken sinirlenip kalemi sertçe bıraktım ve hırsla telefonumu aldım.

Mi-Cha; Her haftam aynı geçiyor ve iyiyim

Mi-Cha; Sürekli sormayı bırak

Dylan; Endişeleniyorum

Dylan; Olanlardan sonra yani

Sinirden kendi kendime güldüm yine, neden bana acıyordu? Fevri mi davranıyordum, emin değildim ama onunla ilgili her şeyden uzak olmak istediğimin farkındaydım. Her şeye çok öfkeliydim. Herkese. Dylan'a da. Ona engel olmayıp, bir de üstüne arkasından gittiği için.

Mi-Cha; Dylan

Mi-Cha; Sandığının aksine sonsuza kadar sevgili arkadaşının minik kıçının arkasından ağlamayacağım

Mi-Cha; Bir hayatım ve geleceğim var

Mi-Cha; Ben de bencilim bundan sonra

Mi-Cha; Bazılarımızın kaçacak bir İngiltere'si olur bazılarımızın da bitirmesi gereken bir okulu

Mi-Cha; Herkes hayatını en iyi şekilde devam ettirdi

Mi-Cha; Yani beni LÜTFEN boşver ve "işinle" ilgilen

Mi-Cha; İYİYİM.

İyiydim. Gerçekten iyiydim... Ders çalıştığım anlarda.

Eğer kafamı bu lanet olası kitaplardan bir saniyeliğine uzaklaştırırsam asıl ben kendimi alkol komasında bulacaktım. Tıp okumak verdiğim en iyi karardı, en kötü kararımı unutmakta yardımcı oluyordu.

İnsanlarla iletişimim hafiflemişti, Alex vardı. Annem ve babama ara verdiğimiz hakkında saçma yalanlar söylemiştim, o yüzden onlarla da çok konuşmuyordum. Sadece okul. Alex bunun yaşadıklarımı yansıtmak yerine içime atma yolum olduğunu ve yakında mutlaka katarsis halinde bir patlama ile bana döneceğini iddia ediyordu. Böyle bir şey tabii ki olmayacaktı. Çünkü ders çalışmayı ya da genel olarak çalışmayı bırakmayacaktım.

Dylan; Bunların doğru olduğuna inanmak istiyorum

Dylan; Haksız olduğun bir kısım var gerçi

Dylan; Herkes hayatını en iyi şekilde devam ettirmiyor

Dylan; O yani

Dylan; Gerçi umrunda değildir ki olmamalıdır da ama