TKO🥊malik

still got your hands on me

"Zayn'le yattım."

Kapıyı açan Alex'i gördüğüm anda dudaklarımdan dökülen ilk kelimeler bunlar olmuştu.

Ağzıma sıçar sanıyorum... Yani daha çok.

İlk kısımları anlatırken bir süreliğine dövmekten beter etmişti beni ama şu an onu öyle bırakıp gittiğim için gurur duyuyordu. Bütün öfkesini, öğütlerini ve gururunu dışa iyice vurduktan sonra sessiz kalıp sakinleşmeye çalıştı. Ben de Nighty'yi sevmeye devam ettim. Evet bebeğim, babanla beraberdim, özlediğini biliyorum.

Sonunda aklına "Sen iyi misin bari?" diye sormak gelmişti.

"Bilmiyorum. Pişman değilim ama her şeyi daha kötü mü yaptım, iyi mi yaptım bilmiyorum."

"Ne kötüsü," Kızmış gibiydi. "Gayet iyi oldu. Biraz da o kudursun şimdi. Döndüğünü biliyor mu?"

"Biliyordur. Victor'la iş birliği yapıyorlar. Barışmamızı Victor kendisi için istiyor gibi geliyor... Sanırım Dylan'a aşık oldu."

Yüzünü buruşturdu. "Önüne çıkan herkese aşık oluyor gerizekalı."

Omuz silktim, eski konumuza dönmemiz lazımdı. "Ne yapacağımı bilmiyorum."

"Dürüst olmamı ister misin?"

"Evet."

"En sonunda barışacağını sen de biliyorsun. Kırgın olduğunu biliyorum ama gerçek bu yani. Ben de diyorum ki üzülmek yerine intikam peşinde koş amına koyayım. Çıldırtalım piçi. Kendi kendini yesin. Onu en güzel kendinle sınayabilirsin."

"Yani?"

"Eliott'la neden bitirdin salak kız?"

Bu konuda Eliott dışında kimse beni anlamıyor gibi hissediyordum. "Zaten yeterince rezil oldum, Eliott'u asla kullanmam. Öyle bir fikrin varsa sil aklından. Hemen."

"Of... Eğlenceli değilsin."

"Aşk acısı çekiyorum yeterince. Üstüne vicdan azabı ekleyemem."

"Eliott'a en baştan onu kullanacağını haber verelim. Nasıl olur?"

"Aptal mısın?"

"Ne var? Anlaşma gibi bir şey yaparız."

"Zayn, Eliott'u dövmek istiyor ve ikisi de bunun farkında. Kim canını riske atacak bir anlaşmayı kabul eder?"

"Doğru. Bazen mantıklı konuşuyorsun."

"Her zaman demek istedin sanırım."

Kollarımı açarak iyice esnedikten sonra müthiş fikirlerini biraz daha kaldıramayacağımdan emin olmuştum. Yeni bir fikir için ağzını açtığında onu durdurdum.

"Uyuyacağım," Ayaklandım. "Sen de daha düzgün bir şeyler düşün."

"Daha duymadın bile?"

"Böyle daha iyi."

Arkamdan fırlattığı yastıktan kaçarak odama girdim, Nighty beni takip etmişti. Beraber yatağa girmiştik ve uzun süre de çıkmadık, üzgün olduğumu anlıyor gibiydi. 

Dürüst olmak gerekirse Zayn'in kısa süre içerisinde mesaj atacağını ya da mutlaka bir boklar çevireceğini düşünüyordum ama önümüzdeki iki gün boyunca sessiz kalmıştı. Giderek ondan intikam aldığımı düşünüyordum ama iki gün boyunca süren sessizliği meraktan çatlamama neden olmak üzereydi. Neyse ki merakımı biraz olsun dindiren Dylan olmuştu.

Buluşmak istediğini söylediğinde normalde olsa reddederdim ama hem onu özlemiştim, hem de Zayn'in nasıl olduğunu öğrenmem gerekiyordu ve buluşma sebebimizin o olduğunu biliyordum, bu yüzden onu çağırmıştım. Uzun bir kucaklaşmanın ardından kahvelerimizi hazırladığımda kendimi iyi hissettiğim için aynı zamanda suçlu hissediyordum. İntikam böyle bir his miydi?