"beomgyu aldın mı her şeyini?"
"şarj aletim, kulaklığım, bilekliğim...evet tüm önemli şeyler burda"
"çıkalım o zaman"
"dikkat edin yolda"
"tamam anne, görüşürüz"
"görüşürüz bayan choi"
annemler gelmişti ve şimdi beomgyuyu bırakmaya gidiyordum.
"annenin ve babanın kedileri gördüklerinde attıkları çığlık muhteşemdi"
"bayılacaktı annem neredeyse"
"neyse hemen anlaştılar"
"evet şanslıyız"
göz açıp kapayıncaya kadar beomgyunun evine gelmiştik bile.
"gelmişiz..."
"seninle konuşurken zaman nasıl geçiyor asla anlamıyorum, sanki bir dakika önce bizim evden yeni çıkmıştık"
"ben de öyle hissediyorum... teşekkürler sevgilim, çok güzel bir üç hafta geçirdim"
"ben de beomgyu...bu üç haftada ne kadar çok şey değişti, o kadar mutluyum ki"
"evet..."
vedalaşmak için sarılmıştık ama ayrılmıyorduk.
"yeonjun...donacağız birazdan..."
"ama senden ayrılmak istemiyorum, çok alışmıştım seninle yaşamaya"
"merak etme, birkaç yıl sonra zaten beraber yaşayacağız"
"hayali bile çok güzel"
en son ayrılıp son bir kez öpmüştüm dudaklarından ve beomgyu evine girmişti. ben de eve doğru yürümeye başladım ve tüm yol boyunca gelecekte beraber yaşayacağımız zamanları düşündüm.
•
eve girmiştim ve girdiğim anda beomgyudan mesaj gelmişti
beomgyu
sevgilim biz neyi yapmayı unuttuk
yeonjun
neyi aşkım
beomgyu
o hocanın verdiği ödevleri
yeonjun
hay sıçıcam
tamam geliyorum size yaparız hemen diye düşünüyorum
beomgyu
KOŞ YEONJUN KOŞ ÇOK FAZLA VAR VE YARIN OKULLAR AÇILIYOR
yeonjun
GELİYORUM TAMAM
evet, cidden kopamayan bir ikiliydik.
________________
AY BU DA BİTTİ BOŞLUKTAYIM ŞU AN
çok güzel bir özel bölüm fikrim var ama ne zaman gelir bilmiyorum, malum okullar açılıyor :(
okuduğunuz için çok teşekkürler, başka ficlerde görüşmek üzere 👋
