"YEONJUN KAÇMA GEL ŞURAYA"
"AMA NASIL KAÇMAYAYIM YAKALASAN ÖLDÜRECEKSİN BENİ"
"HAK ETTİN O YÜZDEN KONUŞMA HAKKIN YOK"
"ÇOCUKLARIN ÖNÜNDE OLUYOR MU HİÇ BÖYLE SEVGİLİM"
"ÇOCUKLAR DEDİĞİN BEŞ YAŞINDA"
"İŞTE ÇOCUKLAR DAHA"
"KEDİ ONLAR YEONJUN KEDİ YAŞINA GÖRE ÇOCUKLARI BİZ OLUYORUZ"
"OLSUN YİNE DE ÇOCUKLARIM ONLAR BENİM" deyip daha hızlı koşmaya başladım.
22 yaşındaydık ve 5 yıllık sevgiliydik ama hala 5 yaşındaki çocuklar gibi davranıyorduk. ama bizi biz yapan buydu işte, birbirimizin yanında çocukluğumuza dönebiliyorduk.
her neyse şu andan bahsedeyim; beomgyu beni en sevdiği beyaz tişörtünü siyahlarla yıkadığım için yaklaşık beş dakikadır kovalıyordu. başlarda eğlenceliydi ama şimdi yorulmaya başlamıştım koşmaktan, neyse ki beomgyunun gönlünü nasıl alacağımı biliyordum.
bir anda beomgyunun önünde durup dudaklarına yapıştım. o da şaşkınlıktan elindeki terlikleri (evet terlikleri, iki elinde de terlikle peşimden koşturuyordu) düşürdü ve anında kıpkırmızı oldu. 5 yıldır sevgiliydik, sayısız kez öpüşmüştük ama hala ilk günkü gibi utanıyordu.
ikimizin de nefessiz kaldığına ikna olduktan sonra geri çekildim ve bakışmaya başladık. daha doğrusu ben ona bakmaya başladım, beomgyu nefesini düzene sokmak için uğraşıyordu. nihayet nefesini düzene soktuğunda konuşmaya başladı.
"sen...cidden olaylardan nasıl sıyrılacağını çok iyi biliyorsun, ne için kovalıyordum seni?"
"bilmem unuttum. neyse boşverelim bunu şimdi çok işimiz var daha yemek hazırlayacağız"
"doğru dedin ama çok da bir şey hazırlamamız gerektiğini düşünmüyorum"
akşam soobin, taehyun ve hyuka yemeğe gelecekti ve büyük ihtimalle yine yanlarında kendileri kadar abur cubur getireceklerdi, o yüzden beomgyunun dediği gibi çok da bir şey hazırlamaya gerek yoktu.
"o zaman etrafı da temizlemeyelim boşuna zaten geldiklerinden beş dakika sonra kirlenecek her yer"
"mantıklı"
böylece beomgyuyla koltuğa geçip çocuklarımızı, yani üç kedimizi de kucağımıza alıp bir şeyler izledik. soobinler gelene kadar da öyle kaldık.
"aşkım zil çalıyor"
"hayır çalmıyor"
"e kapıda mı kalsınlar"
"evet"
"bak soobin arıyor bırak beni de açayım kapıyı"
"soobin kim tanımıyorum ben onu"
"arkadaşlarına olan sevgin beni bitiriyor"
kapıyı açmaması için beomgyuyu tutuyordum ki soobin kapıdan bağırmaya başladı bu yüzden komşulara rezil olmamak için kapıyı açmak zorunda kaldık.
evet, düşündüğüm gibi kendileri kadar abur cubur poşetleriyle gelmişlerdi. içeri geçtikten sonra sabahın beşine kadar süren gecemiz başlamış oldu.
biraz oyun oynadık, biraz konuştuk, sonra bir şeyler izledik ve en sonunda da klasik gece konuşmalarımızı yaptık. herkes yavaş yavaş uyuyakaldı ve yine soobinle ben kalmıştık.
"ee nasıl gidiyor?"
"inanır mısın her şey o kadar güzel ki. çok huzurluyum, yıllardır hayalini kurduğum yaşama sahibim artık, nasıl mutlu olmam ki"
"doğru söyledin. çok mutluyum adınıza birbirinizi bulabildiğiniz için"
"ben de soobin, ben de"
ve biraz daha konuştuktan sonra biz de uyuyakalmıştık.
sabah altı gibi beomgyuyla anlaşmış gibi aynı anda uyandık. bunu fark edince gülümsedik ve kimseyi uyandırmamaya çalışıp sessizce kalktık ve balkona geçtik. gün doğumunu izledik.
"şu an o kadar mutluyum ki yeonjun. yıllardır hayalini kurduğum yaşamı şu an kusursuz bir şekilde yaşıyorum. elbette bazen zorluklar oluyor ama yanımda sen oldukça her sorun çözülür gibi hissediyorum. o kadar huzurluyum ki yeonjun, kelimelere bile dökemiyorum bu huzuru"
"inanır mısın dün gece aynılarını soobine söyledim"
"gerçekten mi? gerçi artık şaşırmıyorum, beş yıl önce de böyleydik"
"evet..."
"deliler gibi aşığım sana choi yeonjun"
"ben de beomgyu, ben de sevgilim"
________________
final verdiğinden beri bu bölümü yazmak için can atıyordum, sonunda yazabildim çok mutluyum 😌🤚🤚🤚
