I CAN(NOT) SAVE US

8. Bölüm: "Merhaba Eva"

Exile - Taylor Swift

"Sanırım bu filmi daha önce görmüştüm
Ve sonunu beğenmedim
Artık benim vatanım değilsin
Peki şimdi neyi savunuyorum?
Sen benim şehrimdin
Şimdi sürgündeyim, seni uğurluyorum
Sanırım bu filmi daha önce görmüştüm"

~Anka

ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ

"Vur, daha güçlü!" 

Ekstazi'nin sesi kulaklarımı tırmalarken sallanmasın diye tuttuğu kum torbasını var gücümle yumrukluyordum. Sabahtan beri deliler gibi idman yapıyordum. Yapmak zorunda değildim ama ekiptekiler beni deli gibi hızlandırmaya sokmuşlardı. Oysa ben her zaman hazırdım. Her zaman göreve gidebileceğim bilinciyle çalışırdım ama onlar oldukça tehlikeli bir işe gireceğim için endişelilerdi ve beni her türlü senaryoya olabildiğince hazır bir şekilde göndermek istiyorlardı.

Derin nefesler eşliğinde durduğumda saçlarımdan terler damlıyordu. Susadığımı el işaretleriyle Meth'e anlattığımda hiç bekletmeden soğuk su şişesini açıp yanıma getirdi. Durduğum yere bağdaş kurarak oturup suyumu içmeye başladım. Ekstazi yanıma gelip masaj yapmaya başladığında irkilsem de ses etmeyerek yapmasına izin verdim.

"Anka... Bir tur da benimle dövüşmek ister misin?"

Meth'in bu sorusuna karşılık gözlerimi irileştirip kaşlarımı havaya kaldırmıştım. Ciddi olamazdı!

"Siz beni öldürmeye mi çalışıyorsunuz? Bu kadar yeter. Zaten Cuma günü alt tarafı ilk buluşma olacak. Benden daha gerginsiniz. Sakin olun."

Daha fazla antrenman yapma korkusuyla kendimi açıklarken gerçekten bir adım daha atacak halim kalmamıştı. Saat sabah yedide uyanmıştım. Valencia'nın zoruyla koşuya çıkmış ardından Pedro'nun hazırladığı bol proteinli kahvaltıdan nasibimi almıştım. Valencia rolüm için iki saat boyunca bana prova yaptırmıştı. İlk yaptığımdan son yaptığıma kadar tüm rollerimi beğendiğini söylese de emin olmak için iki saat boyunca farklı senaryolara karşı beni çalıştırmıştı. Tam dinlenmek adına odama çıkacakken Meth ile Ekstazi yanımda bitmişlerdi. Neymiş efendim kesinlikle idman gerekiyormuş! Daha yeni beyinsel idmandan çıkan ben bu sefer de fiziksel idmana geçiş yapmıştım. Bir saat kardiyo, yakın silahlarla dövüş, ağırlık çalışması, esneme, yakın dövüş ve en son kum torbasında antrenmanla 5 saatlik bir idmanı geride bırakmıştım ve benden hala dövüşmemi bekliyorlardı. 

"İyi de saat beş oldu. Yemekten sonra hiç çalışamayacaksın zaten. Onun dışında yarın ya yeterli gelmezse?" 

Ekstazi'nin endişe dolu konuşmalarına bakılırsa gerçekten de endişelenmişlerdi. Onun elinden tutup yanıma oturttuğumda gülümseyerek "Yarın asla idman yapmayacağım." demiştim. Böyle bir cevap beklemiyor olacak ki sinirle ellerini ellerimden çekmişti. 

"Ne demek yapmayacağım?" 

Yapmayacaktım. İşlerimden bir gün önce asla idman yapmazdım. Yalnızca kafamı dinlendirirdim. Bir gün... O bir günü yarınım yokmuşçasına bir emekli edasıyla yaşardım. Mümkünse kendimi doğaya atardım ve yalnız kalarak beynimi toparlardım. Çünkü her seferinde bambaşka karakterlere bürünmem gerekirdi ve benim Anka'dan sıyrılıp yeni bir karaktere bürünebilmem için her şeyi sıfırlamam gerekti.

"Endişelerinizi anlıyorum ama ilk görevim en tehlikesiz görevim olacak. Kaçabilmek için pek çok şansım var. Daha sonraları için işler daha da tehlikeli olacak fakat bundan korkmuyorum. Siz benim ne tarz görevlerden sağ çıktığımı biliyor musunuz?"