I CAN(NOT) SAVE US

26. Bölüm: "Güller ve Kanlar"

Worship -Ari Abdul

"Adımı böyle söylediğinde çok güzel
Dudaklarının boynumdan aşağı doğru gezindiğini hisset
Sevgilim hiçbir şey söyleme, sadece nefeslen
Bana tap
İhtiyacın olan şeyin ben olduğuma seni inandırıyorum
Öyleyse yalvar sevgilim, lütfen"

~Anka

ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ

Atlas sinirlerine hakim olmaya çalışır bir şekilde bir eliyle direksiyonu sıkıca kavramış şekilde derin nefesler alırken boğazımı temizleyip vücudumu ona doğru döndürdüm. Uzun zamandır onu bu denli sinirli görmemiştim bu yüzden nasıl bir yol izlemem gerektiğim hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Yangından sonramız o kadar güzel ilerlemişti ki birbirini açık açık seven iki insan olarak nasıl kavga edilir hiç tecrübe etme fırsatımız olmamıştı.

Karanlık otobanda yanımızdan hızla geçen arabaların sesi ile toparlanıp ona kendimi açıklamak adına elimi onun direksiyon üzerindeki eli üzerine koyup parmaklarının gevşemesini sağladım.

"Görevde yaptığım her şeyi en ince ayrıntısına kadar düşündüğümü biliyorsun Atlas. Attığım her adımı 10 adım sonrasını düşünerek atıyorum. Bir an önce şu lanet operasyon bitsin ve özgür kalalım diye elimden geleni ardıma koymuyorum. Hakan ile aynı evde yaşamak da bu kestirme yollardan biri. Onunla her şeyi konuştum." 

Diğer parmaklarımı onun yanağına yerleştirdiğimde kapattığı gözlerini aralayıp gözlerime baktı. Kızıla çalan beyazlıklarını görünce hafif bir şekilde tebessüm ettim. Dokunuşlarımla rahatlayan bedeni hoşuma gitmişti. Tekrardan bir araya geldiğimizden beri bilerek fiziksel anlamda birbirimize çok yakınlaşmamış, kendimize zaman tanımıştık ama ne zaman yakınlaşsak ikimiz de birbirimizin dokunuşları altında böyle eriyorduk ve bu aramızdaki cinsel gerilimi fazlasıyla arttırıyordu.

"Hakan'la aklına gelen en ufak yakınlaşma senaryosunu bile yaşamayacağımızı biliyorsun. Böyle bir şeye kalkışırsa neler yapabileceğimi biliyorsun. Sadece bana güvenmene ihtiyacım var. Sana yalan söylemeyeceğim sevgilim, şu anda Hakan'ın bir sırrını saklıyorum. Belki de operasyon sona erene kadar saklamak zorunda kalacağım ama Hakan ile aynı eve çıkmam onunla yakınlaşmam amacıyla değil. Bunu bilmelisin."

Atlas kaşlarını yavaşça çatarken "Ne sırrından bahsediyorsun?" diye mırıldandı. Bakışlarımı ondan kaçırıp uzaklaşmak için dokunuşlarımı ondan çektiğimde hızla bileklerimden tutup beni kendine çekti.

"Kaçmak yok güzelim. Ne sırrından bahsediyorsun?"

Oturduğum koltukta kalçam havaya kalkmış bir şekilde ona yaklaşmışken derin bir nefes alıp bakışlarımı tekrardan onun bakışlarına sabitledim. 

"Hakan'ın özel hayatı ile alakalı. Sana söylemem operasyonla ilgili hiçbir şeyi değiştirmeyecek. Değiştirecek olsa bunu en başından beri bilirdiniz. Böyle bir şeyi asla saklamam biliyorsun. Ama bu olaylarla çok bağımsız bir şey." 

Alayla gülüp bileklerimi bıraktı ve hiçbir şey söylemeden arabayı tekrardan çalıştırdı. "Hala bir şeyler sakladığına inanamıyorum." derken hızla arabayı merkez eve sürmeye başladı. Ona kendimi açıklayamamak beni deliye çevirse de anlık sinirinin üzerine gitmek istemeyerek sustum. 

Kısa bir sürede merkez eve vardığımızda evdekilerin hiçbirinin olmadığını görüp kaşlarımı çattım. Atlas ise kimseyi umursamaz bir şekilde ceketini portmantoya asıp odasına girerek kapısını kapatmıştı. Koca salonun ortasında bir başıma kalırken omuzlarımı düşürdüm. Zihnen oldukça yorgun hissediyordum. Odama girmeden önce duşa girmek için adımlarımı banyoya yönlendirdim. Suyun iyileştirici gücüne kendimi bıraktım.