Chapter 2

133 5 0
                                    

                ไม่รู้ว่านี่เวลาอะไร ที่ไหน เกิดอะไรขึ้น แล้วได้อย่างไร  ตอนนี้รู้แค่เพียงว่าได้อยู่บนอะไรสักอย่างที่นุ่มนิ่ม อากาศรอบๆ มันเย็นจนเหน็บหนาว เว้นแต่ในอ้อมแขนแข็งแกร่ง แผ่นอกกว้าง ลมหายใจร้อนผ่าว มือสากใหญ่เรียวที่คอยประคองร่างบอบบางไว้ เขากระซิบเสียงทุ้มต่ำนุ่มนวลแว่วหวาน สัมผัสและเริ่มปลดกิโมโนออก

                "รัธเนท เรย์นะ...ฉันต้องการเธอ...ฉันรักเธอ"

                "เอนโซ..."

                ความอบอุ่นมันแผ่เหนี่ยวอยู่เพียงร่างทั้งสอง ชายหนุ่มทาบทับเธอ ก่อนจุมพิตไปทั่วเรือนร่าง แล้วลงเอยด้วยการครอบครองริมฝีปากน้อยๆ น่ารัก

                รัธเนท...รัธเนท....เรย์นะ

                เอนโซ....ท่านวินเซนโซ

                อ๊ะ อ๊า

                เฮือก!!!!!!!!!!!!!!!

                "แฮ่ก...แฮ่ก" ร่างระหงสะดุ้งสุดตัว ตื่นขึ้นมา มองไปรอบๆ พบว่านี่เป็นห้องของตัวเอง มือเรียวบางสั่นระริก ขณะที่อกกระเพื่อมขึ้นลงด้วยความเหนื่อยล้าอ่อนเพลีย

                ความฝัน...ใช่ เป็นความฝัน ไฉนเป็นความฝันที่ดูสวยงาม ทว่า เศร้าสร้อย อ่อนหวานอะไรอย่างนี้

หญิงสาวสวมชุดกิโมโนได้จัดแจงให้ดูเรียบร้อย เดินไปที่ผนึกแก้วส่องเงา ทั้งแปรงหวีเส้นไหมสีเงินประกายทองสวยงามเหยียดตรงนุ่มยาวสลวย ก่อนจะชำระร่างกายให้สะอาด จัดแจงแต่งตัวใหม่ เดินมาที่ระเบียงห้องกว้าง มองดูดวงดาวที่เกลื่อนกลาดดาษดาบนฟ้าที่ราวกับผ้าสักหลาดที่อ่อนนุ่ม ไม่เข้าใจว่าฝันนั้นมันสื่ออะไรกันแน่ แม้ไม่ใช่ครั้งแรกที่จะฝันเห็นเขา เธอเคยถามคนในหมู่บ้านแล้ว ทุกคนต่างตอบเป็นเสียงเดียวกันว่าที่เธอฝันเห็นนั้น

AlberichWo Geschichten leben. Entdecke jetzt