Chapter 7
"รัธเนท ไม่จำเป็นอย่าออกไปจากหมู่บ้าน ไม่สิ ห้ามออกไปจากดินแดนของอาโปแก้วเด็ดขาดนะ"
"ทำไมล่ะคะ"
"เจ้าน่ะ มีอันตรายกรายใกล้ แถมเจ้าก็อ่อนต่อโลก ไร้เดียงสา ใครๆก็เป็นห่วง"
"ทำไมต้องบอกฉันเป็นแบบนี้ด้วยเจ้าคะ แล้วอันตรายที่ว่ามันคืออะไรกันคะ"
"คำทำนายไงล่ะ ฟินิกซ์สีดำจะลักพาราชินีน้อยไปจากหมู่บ้าน"
"เอ๋? ถ้าแบบนั้น ก็ไม่เห็นเกี่ยวกับฉันเลยนี่คะ ฟินิกซ์สีดำจะขโมยราชินีก็ต้องขโมยท่านแม่เมืองสิเจ้าคะ"
"มันก็จริง..." คนเตือนทำท่าสงบลงบ้าง "แต่ว่า ท่านแม่เมืองปัจจุบันเพิ่งล่วงลับไป ทีนี้ที่หมู่บ้านก็เลยต้องหาแม่เมืองคนใหม่น่ะสิ"
"แล้วทำไมหรือเจ้าคะ"
"ทางสภาก็ยังไม่รู้ว่าจะเลือกโคฮานะ หรือเจ้าไงล่ะ"
"เอ๋?"
"จำไว้นะ จนกว่าจะฆ่าฟินิกซ์สีดำได้ ห้ามออกจากดินแดนของอาโปแก้วเด็ดขาด"
"ทำไมล่ะเจ้าคะ ทำไมต้องฆ่ามันด้วย มันก็เจ็บปวดเป็นนะเจ้าคะ เราน่าจะคุยกับมันได้นี่คะ ฉันไม่อยากถูกขังแบบนี้นะเจ้าคะ"
เฮ้อ คิดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว ทั้งที่ผ่านไปตั้งนาน กลับวกมาชัดเจนในความทรงจำ รัธเนทถอนหายใจ ฆ่าฟินิกซ์สีดำงั้นเหรอ ถึงยังไง ฟินิกซ์ก็เป็นสัตว์เทพศักดิ์สิทธิ์นะ หญิงสาวถอนใจอีกครั้ง ที่ปกปิดทำเหมือนโกหก มีอีกเรื่องที่เธอไม่บอกคือ เธอและผู้คนในหมู่บ้านไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นภูติหิมะต่างหาก ในที่หลายคนรู้จักในนาม ยูคิอนนะ ซึ่งอาจจะเรียกได้อีกว่า ธิดาหิมะ วิญญาณหิมะ ซึ่งเธอไม่ใช่แค่ยูคิอนนะ แต่เป็นถึงยูคิเมะ (เจ้าหญิงหิมะ)
รัธเนทกลัวว่าถ้าเปิดเผยออกไป พวกเขาจะกลัวและก็ความสัมพันธ์อันดีมิตรภาพของเธอคงต้องจบลง เธอคงจะต้องเสียใจ แล้วก็ไม่ต้องการเชื่อเรื่องฟินิกซ์สีดำอะไรนั่นด้วย อยากจะคิดว่ามันเป็นแค่คำทำนายที่ไม่มีวันเป็นจริง เป็นนิทานหลอกเด็กที่ผู้ใหญ่กลับเชื่อ เรย์นะเดินเข้าไปในห้องนอนซึ่งมีชายหนุ่มหลับอยู่ น่าประหลาดจะพิศดูส่วนไหน ก็ดูราวกับสวรรค์สรรค์สร้าง
YOU ARE READING
Alberich
Fantasyเรื่องราวของมาเฟียรูปหล่อที่ได้ไปพัวพันกับการต่อสู้ มิตรภาพ ความรักและสิ่งที่เหลือเชื่อ คามิวทายาทของอัลเบริชคนล่าสุดได้ถือชะตากรรมที่ยิ่งใหญ่และภารกิจที่หนักหน่วงอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ทั้งชีวิตในวัยเยาว์ก็เริ่มเปิดเผยขึ้นมา
