บทส่งท้าย
ไม่ได้เจอตั้งนานแล้ว สำหรับเอนโซกับเรย์นะ คามิวกับยูจีนซึ่งได้คบกันมานานระยะหนึ่งตัดสินใจจะไปเยี่ยมหาสองคนนั้น เฟรินได้คิดๆ ดูไม่รุ้ว่าหลังจากที่เอนโซล้างมือเลิกเป็นนักฆ่าไปแล้ว ไม่รู้ว่าจะเป็นไงบ้าง อยู่ยังไงกันบ้าง ถือโอกาสหาซื้อของกำนัลติดไม้ติดมือไปฝากด้วย เช่น หนังสือชุด ถ้วยชามสวยๆ ส่วนยูจีเนียก็เตรียมหยูกยา เตรียมเสื้อผ้าสวยๆ ไปมอบให้เรย์นะ
"ยูจัง คุณรัธเนทเขียนแผนที่มาให้ว่าไงมั่ง"
"อืม อยู่ในป่าลึกมากเลยล่ะ แถมเราต้องจอดรถกลางทางก่อนด้วย เพราะว่าก่อนจะถึงตรงนั้น เราต้องข้ามแม่น้ำ"
สุดยอดพื้นที่ยุทธศาสตร์ อภิมหาป้องกันข้าศึกแปดทิศแสนด้านมาปะทะโจมตี! คามิวถึงกับท้อ ใช่ มันยิ่งกว่าหอคอยงาช้างขังราพุนเซล พื้นที่ฐานมัพกันข้าศึกเข้ามาโจมตีในแคว้นโบราณ และก็ชัยภูมิเมือง และด่านในเกมผ่านด่านชื่อดัง มารวมกันแล้วยกกำลังสองยังไม่เท่าไปบ้านเอนโซเลย มิน่า ทำไมพวกฮิเอไม่ค่อยจะแวะมากัน แถมแวะแล้วก็ไม่เคยเห็นบ้านเอนโซจริงๆ ซะด้วย มันลึกลับมากไปแล้วนะ แต่กว่าจะฝ่ามาได้ ก็แสนทุลักทุเล
"ในที่สุดก็ข้ามแม่น้ำมาได้แล้ว" ยูจีนว่า
"เหนื่อยจัง" เฟรินรู้สึกเหมือนจะลมจับ
ทั้งคู่เดินมาเรื่อยๆ กระทั่งมีสายลมโบกพัดเบาๆ คามิวจับกระแสจิตบางอย่าฝที่มุ่งร้ายได้ รีบกางแขนป้งอกันคู่ต่อสู้ทันที
"ระวัง ยูจัง" เขาใช้มีดดาบเฟรินกันไว้ทันที หัวหน้าอัลเบริชรับรู้ถึงความเก่งกาจของคู่ต่อสู้ได้ แม้จะตัวเล็กก็ตาม
"บอกมา ว่าเป็นใคร ทำไมถึงบุกมาที่นี่?"
"เห?" เฟรินพบว่า ผู้เข้าขวางนั้นเป็นเด็กชายคนหนึ่งผมยาวสีดำ ดวงตาสีทอง แถมเหมือนมีไฮไลท์ผมสีเงินประกายทองสวยน่าประหลาด
ESTÁS LEYENDO
Alberich
Fantasíaเรื่องราวของมาเฟียรูปหล่อที่ได้ไปพัวพันกับการต่อสู้ มิตรภาพ ความรักและสิ่งที่เหลือเชื่อ คามิวทายาทของอัลเบริชคนล่าสุดได้ถือชะตากรรมที่ยิ่งใหญ่และภารกิจที่หนักหน่วงอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ทั้งชีวิตในวัยเยาว์ก็เริ่มเปิดเผยขึ้นมา
