Chapter 27

67 7 0
                                    

Chapter 27

คามิวทรุดทั้งยืน เขากุมแผลจากกงเล็บชูโกะที่หน้าท้องจนตัวงอ ยูจีเนียตกใจรีบวิ่งเข้าไปหาอย่างไม่ลังเล

"คามิว!!!!!" แพทย์หญิงรีบพยายามปฐมพยาบาลเบื้องต้น

ครืน....ครืน เหมือนบางอย่างกำลังจะทรุดลงจนพื้นแผ่นดินสะเทือนไปหมด

ยูจีเนียหันมาเห็ยไลเดิร์กยังอยู่ก็รีบกอดคามิวไว้แน่น มองหัวหน้าลิลิธอย่างเขม็ง ไม่ไว้วางใจ

"ป่านนี้ ตำรวจของที่นี่คงจะมาแล้วมั้ง?"

"?" ยูจีเนียมองด้วยสายตาเคลือบแคลงใจ

"คามิว ไม่สิ เฟริน นายมันแน่มาก..." ว่าแล้วเลือดก็พุ่งอาบร่างกำยำโชกราวกับภายในร่างกายมันระเบิดออกมา ก่อนจะเป็นแผลคมเต็มร่าง แผลเหวอะหวะตามร่างกายบ้าง ชุดเกราะนั้นเสียหายย่อยยับ ไลเดิร์กล้มตัวลงทั้งยืน ยูจีนตกใจแทบเสียสติ แต่ว่าก็ต้องเรียกสติกลับมา

"คามิว!!! ทำใจดีๆ ไว้นะ"

"ย...ยูจัง" หนุ่มสกุลเซกิอ่อนแรงเต็มที

"อ๊ะ" เลวี พอได้สติ ก็พบว่าการต่อสู้ได้สิ้นสุดลงแล้ว

"ยูจัง ผม... ขอโทษนะ เอนโซ...." คามิวน้ำตาไหล น้ำเสียงสั่นเครือ หัวใจรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมา

"ช่างเถอะ ตอนนี้ ยังไงก็ต้องพาทุกคนหาทางออกจากที่นี่ก่อน ไม่ว่าใครจะเป็นไงก็ช่าง!!!" หญิงสาวสกุลซีเนียกล่าว

"เลวีจะช่วยทุกคนค่ะ" เสียงเจื้อยแจ๊วดังขึ้น

ครืน...!!!!!!!!!

"คุณเลวี ช่วยคุณรัธเนทพาคุณเอนโซไปที" ยูจีเนียขอเมื่อเห็นว่า เรย์นะพยายามพยุงวินเซนโซคนเดียวท่าทางจะไม่ไหว ส่วนเธอก็พยุงคามิวเอง

"ทราบแล้วค่ะ" เลวีวิ่งไปช่วยยูคิเมะทันที ซึ่งเรย์นะก็ขอบคุณอย่างสุภาพ ซาบซึ้งในน้ำใจของหญิงสาวที่เพิ่งจะเคยเจอกันครั้งแรก

AlberichOù les histoires vivent. Découvrez maintenant