Chapter 19
เฟรินแห่งเบธเอลถือโอกาสกลับไปยังคฤหาสน์แห่งเซกิ ซึ่งปัจจุบันเหลือแต่เพียงความรกร้างวังเวง และซากปรักหักพังไปเสียส่วนใหญ่ เข้าเข้าไปในตัวคฤหาสน์ส่วนที่เป็นส่วนสำคัญๆ ได้เห็นภาพถ่าย ตำราสูตรยา ของเครื่องใช้บางอย่าง มันให้ความรู้สึกชวนถวิลหาอย่างบอกไม่ถูก หัวหน้าอัลเบริชพบว่าในรูปถ่ายครอบครัว เขามีผมสีดำละเอียอสวยเหมือนคุณแม่ ดวงตาสีโกเมนต์ล้ำลึกแบบคุณพ่อ
"ทายาทเซกิ ว่าที่หมอยาแห่งราชวงศ์" มีข้อความติดใต้ภาพ ดูจากลายมือ น่าจะเป็นคุณแม่เขียน เขาคิดว่าอย่างนั้น นอกนั้นมีอีก เช่น ภพวาดรูปเล่นสมัยเด็กๆ ของเขา ที่คุณแม่ลงชื่อไว้ว่าใครวาด วาดอะไร เมื่อไหร่ เก็บไว้ในแฟ้ม หรือไม่ก็มีรูปเขาตอนเด็กๆ ในบทท่าทาง ที่ต่างๆ
"สมบัติทุกอย่าง เป็นขององค์ชาย เมื่อท่านเปิดกุญแจ และเปิดตู้เซฟที่นั้นได้แล้ว โปรดรับไว้ด้วยนะคะ" โนเอลเคยบอกเขาไว้
"ผมขอรับไว้ด้วยความยินดีนะครับ" เขายิ้มอ่อนหวาน
เมื่อเป็นทายาทสกุลเซกิ ก็ต้องคงความเป็นเซกิ และภาคภูมิใจในชาติกำเนิด การเรียนรู้สูตรยาเหล่านี้ จึงถือว่าเป็นหน้าที่ของเขานั่นเอง
ดังนั้น....
"ขออภัยครับ คุณหมอยูจีน ป่านนี้บอสยังไม่ออกจากห้องส่วนตัวเลยครับ" ลีออนคารวะนอบน้อม
"เอ๊ะ? เหรอครับ" หลายวันแล้วที่ฌะอมาเยี่ยมคามิวที่บ้าน ก็ได้คำตอบแบบนี้ ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น แต่ว่า "ไม่เป็นไรครับ แล้วผมจะมาเยี่มใหม่"
ยูจีเนียกลับมาเดินแถวย่ายศูนย์กลางค้า ซึ่งจุดประสงค์คือเดินเตร่มากกว่ามาจับจ่ายซื้อของ และก็...
"อ๊ะ คุณยูจีน"
"คุณเทียนหลง" ดวงตาสีฟ้าโตขึ้นด้วยความแปลกใจ น่าสะดุดตาที่เจามักจะใส่ชุดจีน ไท่ก็ชุดสูททางการ วันนี้เขาใส่เสื้อยืดแขนยาว กางเกงยีนส์ ดูเป็นหนุ่มธรรมดาเท่ๆ คนหนึ่ง ทั้งสองคนมาที่ร้าน Little Sweet Home มานั่งทานของว่าง คุยกันที่นั้น เทียนหลงเป็นเจ้ามือเลี้ยงซึ่งอาสาออกปากเอง
YOU ARE READING
Alberich
Fantasyเรื่องราวของมาเฟียรูปหล่อที่ได้ไปพัวพันกับการต่อสู้ มิตรภาพ ความรักและสิ่งที่เหลือเชื่อ คามิวทายาทของอัลเบริชคนล่าสุดได้ถือชะตากรรมที่ยิ่งใหญ่และภารกิจที่หนักหน่วงอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ทั้งชีวิตในวัยเยาว์ก็เริ่มเปิดเผยขึ้นมา
