Chapter 12
ตะลึง!
ไม่ว่าใครในอัลเบริชต่างก็ตกตะลึงเสียทั้งนั้น เมื่อผู้นำนั้นส่งตัวประกันไปแล้ว ดันพาใครไม่รู้กลับมาแทน แถมเธอคนนั้นดูสวยงามละม้ายคล้ายนางไม้ในเทพนิยาย ที่รูปลักษณ์ชวนหลงใหลคลั่งไคล้ ครั้นจะถาม ก็คงไม่งามนัก หากลูกน้องจะสะเออะเสือกสอดแส่เรื่องของเจ้านาย
"ท่านเฟริน"
"?"
"ฉันจะขอร้องท่านได้หรือไม่?"
"เชิญครับ" เขาหวังว่าเธอคงไม่ขออะไรแปลกๆ อีกนะ 'ถ้ามันไม่เหนือบ่ากว่าแรง' เขาอยากจะลงเล็บว่า 'แบบตอนนั้น' ต่อท้ายไว้ด้วย เพราะความใจอ่อน โดยเฉพาะกับเด็กและสตรี แทบจะมีต่อมใต้สมองของเขาอีกต่อมหนึ่งในตัวไปแล้ว
"โปรดเรียกฉันว่า 'โนเอล' ได้มั้ยคะ?"
"? ... ครับ โนเอล" ชายหนุ่มตอบแบบเคอะเขิน
"ขอบคุณค่ะ" เธอโน้มตัวนอบน้อม
โนเอลอยากจะใช้เวลาโอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์มากที่สุด เพราะต่อไป คงจะไม่มีอะไรแบบนี้แน่ เพราะฉะนั้น ถ้าเป็นไปได้ อยากจะคอยดูเฟรินเอาไว้ และพยายามทำในสิ่งที่ต้องการ แบบไม่ต้องไตร่ตรอง แต่ด้านของคามิว นอกจากไม่กล้าปฏิเสธผู้หญิง ก็ยังมีสาเหตุอื่นอีกว่า ทำไม เขาถึงยอมรับตัวประกันมา เขายังติดใจในอะไรบางอยางที่ผู้หญิงคนนี้มี รู้สึกเหมือนเธอมีอะไรเงื่อนงำไว้ เขาต้องรู้ให้ได้
"มาห์รที่น่าสงสาร เป็นไก่รองบ่อนที่ถูกลวงว่าเป็นตัวจริง" นิมฟ์เปรย ที่ผ่านมา มาห์รก็มีผลงานมาก ที่สร้างชื่อเสียงมากที่สุด ดูเหมือนจะเป็นงานเอาศีรษะผู้นำประเทศผู้หนึ่งที่มาเจรจาการค้ากับผู้นำประเทศเบธเอล แถมมาห์รยังเป็นคนที่ก่อการจราจลในเหตุการณ์นั้น หากรู้ความจริงและจะรับไม่ได้ก็ไม่แปลก แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องของเธอ
คิดดีแล้วเหรอ? คามิวถามตัวเองในใจถึงการตัดสินใจ รับนิมฟ์มาแบบนี้ เฟรินแห่งเบธเอลใช้นิ้วแหย่เล่นซีโร่ขณะนึกในใจ เขารู้สึกว่าตัวเองทำลงไปอาจจะได้ไม่คุ้มเสีย ดีไม่ดี หูหางคงจะงอกขึ้นมา เขาคงจะออก เพราะความโง่ครั้งนี้
BẠN ĐANG ĐỌC
Alberich
Viễn tưởngเรื่องราวของมาเฟียรูปหล่อที่ได้ไปพัวพันกับการต่อสู้ มิตรภาพ ความรักและสิ่งที่เหลือเชื่อ คามิวทายาทของอัลเบริชคนล่าสุดได้ถือชะตากรรมที่ยิ่งใหญ่และภารกิจที่หนักหน่วงอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ทั้งชีวิตในวัยเยาว์ก็เริ่มเปิดเผยขึ้นมา
