Chapter 26

65 7 0
                                    

Chapter 26

สองผู้นำมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ยืนเผชิญหน้ากัน ต่างฝ่ายต่างคล้ายจะลองเชิงฝ่ายตรงข้าม ภาพเช่นนี้ทำให้ยูจีเนียเข้าใจแล้วว่าเธอในเวลานี้อยู่ในฐานะอะไร แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเธอไปมากกว่า การทำให้รู้สึกกังวล ลังเลถึงการที่จะเลือกทำอะไรต่อไปดี เธอทำได้เพียงเป็นคนนอกดูเฉยๆ หรือ ส่วนคามิวซึ่งเขาใจแล้วว่า การเพียงแค่ 'ล้ม' ลิลิธ สุดท้ายมันจะกลับไปเหมือนอย่างที่ผ่านมา อย่างที่มีคนพูดไว้บ้าง แม้อาจจะไม่ตรงๆ เขาประเด็นก็ตาม วันนี้ ทุกอย่างมันลิขิตให้กลายเป็นสิ่งที่ควรจะเป็น ทำให้เฟรินต้อง 'ฆ่า' ลิลิธซะ

"เอนโซ ฝากดูแลทุกคนด้วย"

"เข้าใจแล้ว" วินเซนโซรับปากขณะที่โอบร่างเรย์นะแน่นอยู่กับยูจีน และเลวีในกลุ่ม

คราวนี้ หัวหน้าอัลเบริชค่อยผ่อนคลายสบายใจ โล่งอกไปบ้าง ทำให้เขาสามารถลงมือ 'เคลียร์' กับคู่ต่อสู้แบบไม่ต้องยั้งมือ เต็มที่ และไร้กังวล

"แกตายซะถอะ ไลเดิร์ก!!!" นี่เป็นเรื่องที่ดูแปลกๆ สำหรับคนที่ยามปกติดูสุภาพ อ่อนโยน เป็นกันเอง จะเปลี่ยนสรรพนามที่ดูชิงชังมาใช้

"ฉันจะลบตำนาน 'เฟรินแห่งเบธเอล' ด้วยตัวฉันเอง เดี๋ยวนี้!!!" ไลเดิร์กพุ่งเข้าโจมตี

เคล้ง!!! เพล้งๆๆๆ !!!!

ชั้นบนสุด แถมยังเป็นลานกว้างมันเหมาะกับเป็นสนามแห่งการต่อสู้โดยแท้ อีกทั้งเรือนคฤหาสน์นี้เป็นคนละส่วนกับเรือนคฤหาสน์ที่สำหรับพักอาศัย ทำให้พื้นที่หลายๆ พื้นที่ หลายๆส่วนถูกสร้างขึ้นมาไว้สำหรับงานในองค์กรเป็นการเฉพาะ ไม่ต้องห่วงเรื่องทรัพย์สินหรูหราฟู่ฟ่าอะไรพวกนั้น อีกทั้งยังมีลมโกรกพัดตลอด แต่ต่อให้เป็นบ้านคน หรืออาคารผู้คนเนืองแน่นจริงๆ ก็ไม่มีใครสนใจสิ่งอื่นไปนอกจาก 'ชัยชนะ' และความต้องการของตนเองให้เป็นจริงอีกแล้ว เท่าที่ดูนั้น เหมือนไลเดิร์กจะไม่ค่อยได้แสดงฝีมือที่แท้จริงออกมาเท่าไหร่ ขณะที่เฟรินสู้อย่างไม่คิดชีวิต

AlberichWhere stories live. Discover now