Copycat | Sope

Yalnız

"İnanabiliyor musun?Bana özel üretim olan bir çanta olduğunu söylemişti ama davette başka bir kadında daha gördüm."

Masadaki kadehi alıp şaraptan bir yudum içtim.Karşımdaki estetikten mimiklerini anlayamadığım kadın ilgimi çekmeyen şeyler anlatıyordu.

Önündeki yemeğe dönüp bıçağıyla etini kesmeye başladığında kadehi masaya bıraktım.Bıçağı kavradığım sırada bakışlarını bana çevirdi.

İşte tam bu anda her şey ağır çekimde gibiydi.Boynu dikkatimi çektiğinde bıçak tutan elimi kaldırdım.Bana gülümsediğinde elimi uzatarak şah damarına hızlı bir kesik attım.

Diğer masadaki insanlar çığlık attığında elini boynuna götürdü.Kanı üzerindeki krem rengi elbisesini boyarken kafası saniyeler içinde önündeki tabağa düştü.

Kanlı bıçağa ve elime bakarak hazzı hissettim.

Herkes kaçışmaya başladığında sandalyeden kalkarak onun oturduğu yere adımladım.Arkasına geçerek ensesini kapatan yapay sarı saçlarını sertçe kenara attım.

Bıçağı ensesinin üzerinde gezdirip gözüme kestirdiğim yerde durdum.Derisinden bir parça keseceğim sırada sesini duydum.

"Telefonun çalıyor."

Dalgınlıktan çıkarak elimdeki bıçağı tabağın yanına bıraktım.Ceketimin iç cebinden telefonumu çıkarıp baktım.Ekranda "Kim Seokjin" yazısını gördüğümde ilk defa beni aramasına kızmadım.

Daha fazla bekletmeden açıp telefonu kulağıma dayadım.

"Dinliyorum."

"Hoseok hastaneye gelmen gerek."

"Ne oldu?"

"Bakan ve ailesi kaza geçirmiş,bize getiriyorlar."

"Geliyorum."

Telefonu kapatıp tekrar ceketimin iç cebine koydum.Ayağa kalkarak karşımdaki kadına baktım.

"Acil bir ameliyata yetişmem gerek."

"O zaman yemeğimizi başka bir akşam yiyelim."

"Gerek yok,iyi akşamlar."

"Anlamad-"

Konuşmasına aldırmadan arkama dönüp yürümeye başladım.Vestiyere bıraktığım paltomu alıp giydikten sonra atkımı boynuma sardım.

Cebimden çıkardığım eldivenlerimi elime geçirirken merdivenlerden inmeye başladım.Valeye işaret verdikten kısa bir süre sonra arabamı getirdi.

"İyi akşamlar efendim."

Kafamı sallayıp açtığı kapıdan arabama bindim.Kapımı kapattığında çalıştırıp hastaneye doğru sürmeye başladım.

Yol boyunca aklımda ameliyatın ne kadar uzun süreceği vardı.Çok acil olmasa aramazlardı ve ben fazlasıyla açtım.

---

Arabamı park edip otoparktan hızla çıktım.Asansör,odamın olduğu katta durduğunda indim.Etraftaki koşuşturmaya bakarken ellerimi cebime yerleştirdim.

Adım attığımda kolumu biri tuttu.Kafamı sola çevirdiğimde takım elbiseli,uzun boylu,kaslı bir adam olduğunu gördüm.Bakışlarımı koluma indirip tek kaşımı kaldırdım.

"Elini çek."

"Geçemezsiniz."

Bir kere daha yürümeye yeltendiğimde kolumu sıktı.Ellerimi cebimden çıkarıp kolumu tutan bileğini kavradım ve baş parmağını dışa bükerek kolumdan uzaklaştırdım.Parmağımı sertçe bastırdığımda diğer elini de kaldırdı.