BİR HATA İKİ MUCİZE ( DAVA SERİSİ -5 )

Bölüm-7

Bölüm Şarkısı - Bükent Ersoy-Tarkan :Kor

Verda işittiği silah sesiyle çığlık çığlığa bağırırken ,Cenk kızın üzerinden hafif doğrularak belindeki silahı çekti ve hızla kendilerinden uzaklaşan aracın arkasından ateş etmeye başladı.

Silahlarla ve  tehlikeyle geçen hayatında hiç bir zaman kendi canından korkmamıştı fakat onun korkuyla sınanışı hep etrafındaki kadınlar sayesinde olmuştu. Kardeşini kaybedişi, Asya'yı kaybetmenin eşiğine gelmesi ve şimdi de bu dik başlı kadına kendisi yüzünden bir zarar gelmesi!  Hiç bir zaman korku nedir bilmesede bu üç kadın ona korkunun nasıl bir duygu olduğunu iliklerine kadar hissettirmişti.

Yaşadığı hayat, belindeki silah, geçtiği yollar ve arkasında bıraktığı insanlar yüzünden hayatının hiç bir dönemine bir kadını almamıştı. Ne kalbini bir kadına açmış, ne tek gecelik ilişkilerin adamı olmuştu. Kalbini açmaya yeltendiği bir kadın olmuştu,Asya! Ama biliyordu ki baştan yanlış bir karardı. Onun için imkansızın adıydı. Asya'yı ilk gördüğünde,onun naifliği, merhameti, tanımadığı her hangi bir insana karşı bile sevgiyle yaklaşımı çekmişti dikkatini. Tıpkı kaybettiği kardeşi gibiydi Asya!  O gibip hayat dolu. Asya'da kardeşini hatırlayınca günlerdir ciğerlerine ulaşmayan o nefes sanki bir anda ciğerlerine dolmuş kalbinde bir titremeye neden olmuştu. Annesi ve kardeşinden başka hiç bir kadının sevgisini stememişti o ana kadar.Ciğerlerini yakan nefes ve kalbini titreten kızın gülüşüyle o an merak etti başka bir kadın tarafından sevilmenin nasıl bir his olduğunu. Kardeşinin kaybından sonra içinde oluşan boşluğun baş köşesine o an oturtmuştu Asya'yı. Sonrası günlerce, aylarca her anını onu izleyerek ve içindeki boşluğun doluşunu Asya ile kapatarak geçmişti.

Bir kadın tarafından sevilme arzusu ile girdiği bu yolda, kendisinin Asya'yı sevdiğini anlamasıyla ilk defa imkansız ın ne olduğunu kavraya bilmişti. Asya onun için imkansızdı lakin o her zaman, Asya onu hiç bilmesede onun yanında olacak, hep koruyup kollayacaktı.  Kardeşine sahip çıkamamıştı ama hayatına giren bu kıza sonuna kadar sahip çıkacaktı.

Asya'nın başına gelenlerden sonra geçen süre, öğrendiği gerçekler, onu o balkonda canına kıymanın eşiğinde o ince çizgide, arafta kalmış halini görmesi, kardeşini kendi elleri ile ipten indirdiğini hatırlaması ve o an Asya'yı da kaybetme korkusu aslında içinde varlığından bile haberdar olmadığı korkularını ikinci defa gün yüzüne çıkartmıştı. Bu duyguyu ilk kardeşini o ipte sallanırken, ikinci kez Asya'yı arafta gördüğü an, üçüncüsünü ise biraz önce ateşlenen o silahın sesiyle Verda'ya bir zarar geleceğinin düşüncesi ile yaşamıştı. Yaşadığı üç olayın kesiştiği duygu noktası korku olsada şu an hissettiği hiç şüphesiz hepsinin üzerinde bir duyguydu.

Kardeşi ve Asya başkaları yüzünden zarar görmüş ve olaylar sonucunda o korku hissini ona tattırmışlardı fakat Verda onun yüzünden zarar görecekti! Onunla hiç bir bağı olmadığı halde, bir saniye gecikmiş olsa onun yüzünden hayatını kaybedecekti. Hisleri birbirine girmişti, suçluluk, vicdan azabı fakat en büyüğü korkuydu!

Cenk girdiği şoktan altında yatan kızın hıçkırıkları ile çıkarken bakışları hızla onu buldu. İçinde büyüyen korkuyla Verda'nın yaralanıp yaralanmadığını kontrol etti hızla. Onun gözlerini sıkıca kapatmış ellerini kulaklarına bastırmış halini görünce elindeki silahı hızla beline yerleştirdi ve Verda'nın ellerine uzanarak kulaklarından çekmek için çabalarken bir taraftan da onu sakinleştirmek adına konuşmaya çalıştı.

"Verda... Verda kendine gel!  Tamam geçti! Verda... " Seslenişlerinin şoka giren kıza hiç bir etki etmediğini fark edince ne yapacağını bilemeyerek ellerini hırsla kendi yüzünde gezdirdi.  Bir an önce buradan gitmeliydiler. Fakat Verda'yı girdiği şoktan çıkarmadan bu mümkün değildi.  Verda'nın üzerinden dikkatlice kalkarak, hala hıçkırarak ağlayan kızı kucağına çekti ve elleri ile yüzünü avuçları arasına aldı. Derin bir nefes alarak sakinleşmeye çalıştı ve Verda'yı daha fazla korkutmamaya çalışarak tekrar konuşmaya çalıştı.