"ဆရာေလး ကိုထြန္းႏိုင္ ဒီကေန႔ေစာလွခ်ည့္လား"
"တင့္ပါ့ ဘုရား...တပည့္ေတာ္ ေစာေစာႏိုးေနတာနဲ႔ ထြက္လာခဲ့တာဘုရား"
"ၿပီးရင္ ေက်ာင္းေပၚမွာ မနက္စာ သြားစားခ်ည္ဦးေနာ့"
"တင့္ပါ့ဘုရား"
ဆရာေတာ္က ေျပာၿပီးေက်ာင္းေပၚျပန္တက္သြားေတာ့သည္... ထြန္းႏိုင္လည္း သိမ္းၿပီးသည့္သစ္႐ြက္ေျခာက္မ်ားကို စုၿပီးအမႈိက္ေတာင္းထဲထည့္ကာ ေက်ာင္းေထာင့္ရွိ ေျမႂကြင္းထဲသို႔ သြား၍သြန္ထားလိုက္သည္... ထို႔ေနာက္ ေန႔စဥ္ လုပ္ေနက် အလုပ္တခုျဖစ္ေသာ မန္းေခ်ာင္းဘက္ကိုလွမ္းျမင္ေနရသည့္ ေစတီကုန္းေလးေပၚသို႔ တက္လာခဲ့လိုက္သည္...
လက္မွနာရီေလးကို ေျမႇာက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ ၆ နာရီထိုးရန္ ဆယ္မိနစ္အလို... ေခ်ာင္းႏွင့္ကပ္ေနေသာ ဥယာဥ္ၿခံက်ယ္ႀကီး၏ ေဘးဝန္းတံခါးေပါက္သည္ ပိတ္လွ်က္သားရွိေနတုန္းပင္...
အခ်ိန္တိက်တတ္သူက ၆နာရီ အတိမွာ အၿမဲထိုတံခါးေပါက္မွ ထြက္လာၿပီး ေခ်ာင္းေဘး တြင္ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈမ်ားလုပ္ေလ့ရွိသည္... ထို႔ေနာက္ ေခ်ာင္းထဲတြင္ ေရခ်ိဳးေလ့ရွိသည္...
၆ နာရီထိုးၿပီ... ဥယာဥ္ၿခံႀကီး၏ ေဘးတံခါးေပါက္လည္းပြင့္သြားၿပီး သူထြက္လာသည္... ထုံးစံအတိုင္း အားကစား ေဘာင္းဘီတို စြပ္ၾကယ္လက္ျပတ္ဝတ္ထားၿပီး လက္ဆြဲေရပုံးတခုကိုင္ထားသည္...ေရပုံးကို ေခ်ာင္းစပ္တေနရာ၌ခ်ထားလိုက္ၿပီး ကိုယ္လက္ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနသည့္ သူ႔ကို ထြန္းႏိုင္ေငးၾကည့္ေနမိသည္... အခ်ိန္ေတြၾကာတာေတာင္ ခန္႔ညားေနမႈကေလ်ာ့က်မသြားခဲ့.... ဓါတ္ပုံေတြထဲကလို ငယ္႐ြယ္ႏုသစ္မႈတို႔ မေတြ႕ရေတာ့ေပမဲ့ အဲ့ဒီအစား ရင့္က်က္မႈတို႔က အစားထိုးေနရာယူထားၾကသည္...
အၿမဲလို တည္တင္းေနတတ္တဲ့ မ်က္ႏွာထားက ရင္ထဲက ေၾကမြေနတဲ့ဒဏ္ရာေတြကို ဖုံးကြယ္ထားဖို႔မ်ားလား...
ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ၿပီးေတာ့ ေခ်ာင္းထဲမွာေရဆင္းကူးေနသူကိုေငးၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းခ်မိသည္...
၁ ႏွစ္ေတာင္ျပည့္ေတာ့မည္... ထြန္းႏိုင္ ေရၾကည္ေအး႐ြာကိုေရာက္လာရသည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ခုထိအေကာင္အထည္မေဖာ္ႏိုင္ေသး... ေမေမ့ကိုေပးထားသည့္ကတိအတိုင္း ၁ ႏွစ္ျပည့္ရင္ျပန္ရေတာ့မည္...
YOU ARE READING
Mya Thar Maung (From Yae Kyi Aye)
Romance(Myanmar Boy Love Fiction-OC) ရေကြည်အေး ရွာလေးကို သိပ်ချစ်တဲ့ မြသားမောင် ဆိုတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက် နဲ့ မြသားမောင်လေးကို သိပ်ချစ်တဲ့ လေးညိုဆိုတဲ့ ကောင်လေးအကြောင်း...ရွာသားလေးတွေကလည်း ချစ်တတ်ပါကြောင်း
