21.Bölüm:Umut...

4.7K 239 22
                                    


-MİRA-

-Arda, göründüğü gibi değil. Dur! Bekle! Aşkım dur!

-Kapa çeneni!

-Arda bekle!

Koştum ama yetişemedim, arabaya binmesiyle gaza basması bir oldu.Orkun salağı yüzünden belki de beni bir daha hiç affetmeyecek. Ama aslında göründüğü gibi değil. Orkun'a da gününü göstereceğim.Bu ne cesaret ya!? Ne hakla beni öper? Beni Arda'yı çok seviyorum ve kaybetmeyi göze alamam...

-ECE-

Tüm yaşadıklarımı anlattıktan sonra Emre'nin bana attığı garip bakışlar beni rahatsız etmeye başladı.

-ece istersen bak ciddi bir konuşma yapabilirim gerçekten. Sen üzülme yeterki. Sen üzülürsen bende üzülürüm bak.-Hayır, emre. Hemen gelip sana şikayet etmiş olmak istemiyorum.Ayrıca kıyamam ki ben sana.Üzülme sen.

-Öyle mi?Demek kıyamazsın.

-Evet.

Kalkıp yanıma geldi elimi tuttu.

-Seni çok seviyorum.Biliyorsun dimi?

-Çok iyi biliyorum.

Bana sımsıkı sarıldıktan sonra telefonunu aldı ve tüm işlerini iptal etti.

-Emre gerek yok.

-Gerek var.Hadi bana gidiyoruz.

-Peki.

Şİrketten çıktık.Arabaya bindik ve eve gidene kadar sohbet ettik.Eve gelince mutfaktan biraz abur cubur aşırdım çünkü arabada film izlemeye karar vermiştik.Cipsi kolayı falan alıp salona gittim.Filmi izledik,yemek yedik,sohbet ettik derken saat 11 olmuş.Zaman ne kadar çabuk geçiyor.

-Tatlım ben gideyim artık,saat geç oldu.

-Burada kal bugün aşkım.

Kalsam mı ki?Neyse,kalayım bari.Çok uykum var.

-Tamam,hadi yatalım o zaman.Aşırı dercede uykum var.Bana pijama verdikten sonra -ki pijamalar fazlasıyla boldu- yattık.Ben ona sımsıkı sarılıp başımı göğsüne koydum.Sonra kendimi uykunun kollarına bıraktım.Bu hayatımda ki en huzurlu uykulardan biri..

Sabah uyandığımda kahvaltı tepsisi masadaydı ve Emre çoktan uyanmıştı.

-Aşkım,günaydın.Hadi kalk daha lunaparka gideceğiz.

-Lunapark mı?

-Evet.

-Aşkım lunaparklara genelde akşam gidilir.

-Evet işte o yüzden şimdi gidiyoruz,baş başa kalalım diye.

-Tamam.

Lunaparkı çok severim ama biraz erken gidiyoruz.Hem çalışanlar bile gelmemiş olacak.

-Aşkım gittiğimizde hiç kimseyi bulamassak.

-Ayarladım ben onu.

-Ha,peki.

Üzerimi giyindim ve kahvaltı yaptık. Arabaya binince müziği son ses açtım.Lunaparka geldiğimizde kapıda ki adam bizi karşıladı.Önce bir kaç tane nişan oyunu -Hiçbiri kazanamadım- oynadık.Sonra korku tüneline girdik.Dönme dolaba binince elimi tuttu.Dönme dolapta en üste gelince bir anda durduk.Aynı filmlerde ki gibiydi.Elimi tutup yaklaştı.Dudaklarıma yaklaştığında donup kaldım.

-Bu sefer hiç bir şey bizi engel-

Şimşek ve ardından yağmur konuşmasını kesti.

-Of!

PATRON BU MU?!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin