homework // hyunlix ✓

lee felix aşığı

Hyunjin

Bugün hava çok güzel, mutlu bir şekilde okuluma gidiyorum ancak iki tanecik problemim var.

Otobüs tıka basa dolu, oturacak yer yok. Bu sebeple de ayakta gidiyorum. Bir de ters koltukta oturan genç kızlar bana, beni yiyecekmiş gibi bakıp duruyorlar.

Umarım kıyafetlerimi beğenmişlerdir!

Lise öğrencisi olduklarını varsaydığım bu iki genç kıza gülümsedim. Gülümsememe, gülümseyerek karşılık verdiler.

Sanırım bunu yapmamalıydım.

Çünkü kızlar oturduğu koltuktan kalktı ve kalabalığı yararak yanıma ulaştılar. Turuncu saçlı genç telefonunu bana uzatarak, "Numaranızı alabilir miyim?" diye sordu.

Önce soruyu soran kıza, daha sonra da yanındaki arkadaşına baktım ve "Bilmem, alabilir misin?" dedim.

Sorduğu soruya başka bir soru ile karşılık alan genç, göz temasımızı bozarak yanındaki arkadaşına kısa bir bakış attı ve tekrar bana döndü.

Konuşmadan bir müddet bakıştık. Daha sonra telefon numaramı isteyen kızın siyah saçlı arkadaşı, sessizliğimizi bozarak konuştu. "Eğer numaranızı vermek istemiyorsanız, herhangi bir sosyal medya hesabınızı verebilir misiniz?"

Açıkçası numaramı da herhangi bir sosyal medya hesabımı da vermek istemiyorum. Ama bu kızlar bana özgüvenli geldiği için ikinci seçeneği seçerek bir sosyal medya hesabımın kullanıcı ismini vereceğim.

"Tamam, birkaç saniye bekleteceğim sizi." Kızlar kurduğum cümleye heyecanla kafalarını sallayıp, beni beklemeye başladılar. Ben de cebimdeki telefonumu çıkararak bu sıralar hiç kullanmadığım uygulamaya giriş yaptım. Daha sonra da kızların kullanıcı ismimi görebilmeleri için telefonumu onlara doğru uzattım.

Uzattığım ekranı bir süre sonra geri çektim ve telefonumu kapatarak aldığım cebime geri koydum.

Bu kadar baktıkları yeterli.

"Teşekkür ederiz!" dedi turuncu saçlı kız. "Bizi geri takip edin lütfen!"

Söylediği şeye kafamı sallayarak, "Olur." dedim. "Akşam eve gidince ekleyeyim."

"Tekrardan teşekkür ederiz!" Bu sefer siyah saçlı kız konuşmuştu. Kendisine hiçbir şey demeden gülümsedim ve camdan dışarıyı izlemeye başladım.

Okuluma ulaşabilmem için altı durağım kalmıştı. İki durak sonra otobüsteki yolcuların yarısı inecekti ve otobüs rahatlayacaktı. Dört durak boyunca oturarak gidebilecektim yani.

"Affedersiniz..." Az önce konuştuğum kızlardan siyah saçlı olanının sesini duymamla camdan dışarı bakmayı bırakarak ona döndüm.

Gergin bir şekilde ceketinin ipiyle oynayan gence, "Efendim?" dedim.

"Hangi bölümü okuyorsunuz?"

"Matematik." Verdiğim cevaba karşılık aynı anda kafalarını salladılar ve "Güzel." dediler.

Pek de güzel sayılmaz.

Nefesimi dışarıya vererek, "Öyledir." dedikten sonra otobüs durdu.

"Sizinle konuşmak güzeldi ancak şimdi inmemiz gerekiyor." dedi turuncu saçlı kız ve arkadaşının omzundan tuttu. "İyi günler dileriz!" İkisi beraber arkalarını döndüler ve orta kapıya yürüdükten sonra otobüsten indiler.

Otobüsün camından görünen kızlara el salladım. Onlarda bana el salladılar tabii.
Önüme gelen herkesle konuşma huyumu bırakmam lazım.

Her neyse, bir durak kaldı.