Winter||TaeKook

9-

-Her ölen bir masum, senin çocukluğun ölmüş gibi olur.-

Taehyung için büyük olan bir itiraftan sonra, pastalar yenmiş ve Taehyung kırkıncı özür dileme çalışmaları başarılarla sonuçlanmıştı.

Şu anda da çatı katına çıkmış tablonun karşısında nefesleniyordu.

"Günün haberlerinde: Hatırlarsanız Eun adlı genç kız, okul çıkışı minibüse binmiş ve bir daha görülmemişti. Aradan geçen süreden sonra kızın cansız bedeni bulunmuş ve otopsi sonuçlarında taciz edildiği ve şiddet gördüğü ortaya çıkmıştı. Şu anda da onu taciz eden adamın cansız bedeni bulundu. Kızın tırnaklarında ki deriler boğuşma sırasında oluşmuş ve kim olunduğu bulunmuştu. Adam ortadan kaybolduktan iki dört hafta sonra eski bir binada ölü bir şekilde bulundu. Kimin yaptığı belli değil. Aramalar sürüyor."

Keşke diye geçirdi içinden Taehyung keşke şarkı söyleseydim. Keşke onun yaşamak için çığlıkların daha fazlasını duysaydım.

Hırçınca tuvala siyah renk vuruşlar yaparken gözleri seğeriyordu. Çocuktu o daha.

Okula gidiyordu, geleceği vardı.

Geleceği vardı onun, mutluydu o.

Gencecik kızdı o daha, ailesi vardı.

Masumdu.

Masumdu.

O da masumdu, ben de masumdum.

Masumduk biz.

"Yeter gerçekten yeter." Tuvali bitirdikten sonra kenara koymuş ve boyayı herhangi bir yere atmıştı.

Daha yirmilerinin başlarındaydı. Geçmişiyle yüzleşemeyen yirmili genç adam.

Çocukluğunu masum insanlara bir lanet gibi yaymış, korkunç ölümler sunmuş gibi hissediyordu. Eun bunlardan gibi hissediyordu. Çocukluğunu öldüren kişileri öldürmek eline ne geçiriyordu kendisi de bilmiyordu.

Ama içindeki canavarı böyle susturabilirdi.

Biliyordu kendisini kullandığını. Ama engel olamıyordu. Başladı bir defa...

Ölümle, yaşamı konuk ettiği odada oradan oraya gezmeye başlamış, gözlerinin önündeki renklerden kurtulmak için gözlerini deli gibi oradan oraya atıyordu.

İlk defa gözlerinde gördüğü renkten rahatsız olmuştu. Kaçıncı atağını geçiriyordu bilmiyordu ama cidden rahatsız edici olmaya başlamıştı.

Olduğu yerde durdu ve sakinleşmeye çalıştı. Gözlerini kapamış ve alakasız şeyler düşünmeye çalışmıştı.

Mesela Jin'in bilgisayarıyla olan imtihanlarını düşündü. Yazdığı kodlarda noktalı virgül eklemediğini fark etmesi dört saat sürmesi... Pekala daha da can sıkıcı olmaya başladı.

Jin'in yeni arkadaşları dese. Bir nevi kendisi ile de arkadaş olmuşlardı ama değil mi? WhatsApp grubu kurulmuştu. Tabii sessize aldığı için pek baktığı yoktu.

Belki gruba baksa iyi olur diye düşünmüş ve telefonu alıp gruba girmişti.

3Kim 1Tavşan 1Civciv 1Kedi

082*****7: Ve Jimin de oradan kaçtı işte.

082*****1: KAÇMADIM Kİ! Orada hemen yanındaydım. Sen görmemişsin demek ki🙄

082*****7: Boydan belki.

082*****1: ULAN İT HERİF BENDEN BİR SANTİM UZUNSUN NE BOŞ YAPIYORSUN LAN