Offline, gamen gaat je redden

Offline hoofdstuk 5

5.

Thuis is het stil. Ik maak de voordeur zachtjes achter ons dicht en help Anne met het uittrekken van haar jas. Haar nieuwe boek heeft ze de hele weg onder haar arm gehouden.
'Ga maar lekker naar je kamer met je nieuwe boek,' zeg ik zacht. 'Als jij alvast de plaatjes bekijkt, kom ik je vanavond een verhaaltje voorlezen. Kies maar alvast het mooiste uit.'

Blij sluipt Anne naar boven. Hoe klein ze ook is, ook zij begrijpt dat ze nu beter stil kan zijn. Ik draai me om en loop de gang door naar de woonkamer. Voorzichtig maak ik de deur open en kijk om de hoek. Mam ligt op de bank, op haar linkerzij en met een dekentje over zich heen. Ik denk dat ze slaapt. In de hoek van de woonkamer staat de box, waar ik Lotte zachtjes hoor kirren. Op mijn tenen sluip ik naar haar toe. Zodra ze me ziet is ze stil. Met haar grote bruine ogen kijkt ze me aan. 'Hé klein meisje, zit je lekker te chillen?' Ik aai haar over haar hoofdje. Ze heeft nog steeds hele zachte krulletjes, net als toen ze een baby was. Haar armpjes strekken zich naar me uit en ik til haar op. 'Zullen we naar papa?' vraag ik haar.
'Papaaa,' zegt ze vrolijk lachend terug.
Met Lotte op mijn arm loop ik naar de keuken, waar Paul aan het eten is begonnen.
'Hoi Thijmen,' zegt hij als hij even omkijkt. Hij neemt Lotte van me over.
Als vanzelf neem ik het koken over. We eten spaghetti met champignonsaus, zie ik. Simpel, maar wel lekker.
'Heb je een leuke middag gehad met Anne?'
'Ja hoor,' antwoord ik kort. Even legt Paul zijn hand op mijn schouder.
'Het spijt me, Thijmen. Ik zou niet aan je moeten vragen om voor je zusje te zorgen,' begint hij zijn standaard excuses. Ik weet dat hij het meent. Ik weet ook dat het niet gaat veranderen.
'Geeft niet,' antwoord ik daarom maar. 'Ik vind het niet erg. We hebben lekker een ijsje gegeten.'
'Dank je. Dat zal Anne heel fijn hebben gevonden.'

Tijdens het eten is mama wakker. Ze komt er even bij zitten maar na een paar happen pasta zegt ze dat ze moe is en gaat weer op de bank liggen.
Zodra ze de keuken uit is, kun je bijna horen dat iedereen weer begint met ademhalen. We kunnen weer praten en we kunnen weer onszelf zijn. Op deze dagen proberen we mijn moeder te ontzien. We willen haar geen schuldgevoel geven en we willen ook voorkomen dat ze verdrietig of boos wordt. Over een paar dagen zal ze wel weer zichzelf zijn.

'Mag ik van tafel?' vraag ik aan Paul.
'Is goed jongen, ik ruim zo wel af.'
Anne kijkt me met grote puppyogen aan en vraagt met haar liefste stemmetje: 'Wil je niet nog met mij spelen, Thijmen?'
'Thijmen gaat even lekker chillen, Anne. Zullen we zo samen een tekening voor mama maken?' Met een vriendelijke knik geeft Paul mij toestemming om mijn eigen gang te gaan.
Ik loop de trap op en ga naar mijn kamer. Voor nu doe ik de deur dicht. Straks moet ik niet vergeten hem weer op een kiertje te laten voor Anne.
Ik ga in kleermakerszit op mijn bed zitten en ik pak mijn controller. De Playstation staat op mijn bureau, naast mijn bed. Als ik me uitstrek kom ik net bij het knopje om hem aan te zetten. Ik pak mijn hoofdkussen en leg die achter mijn rug zodat ik lekker tegen de muur aan kan zitten. Eindelijk even rust. Wat een dag is het weer geweest.
Mijn game start met het bekende deuntje en automatisch neurie ik mee. Voor ik een spelronde opstart kijk ik of een van mijn game- "vrienden" online zijn. Kevin.2007 is online, 101.marco.101 en Wijkagent.Luuk. Die laatste klik ik aan. Het geschreeuw en gescheld wat de anderen tijdens het gamen telkens uitkramen, daar heb ik echt even geen zin in. Een rustig gesprek met een gezonde volwassene, dat is meer waar ik behoefte aan heb.