Offline, gamen gaat je redden

Offline hoofdstuk 28

28.

Als de deur openvliegt en met een klap tegen de muur slaat, heeft Luuk vanuit zijn hoekje op de trap meteen goed beeld op de linkerkant van een kleine zolderkamer. Hij ziet een rode stoffen bank staan waar een tienerjongen en een klein meisje op zitten. Het meisje zit op de schoot van de jongen en ze huilt. De jongen heeft blonde krullen en kijkt Luuk met grote bruine ogen angstig aan.
Links van hem ziet hij Chris zich herstellen van de trap tegen de deur. Chris pakt snel zijn wapen en doet een stap in de zolderkamer.
'Laat vallen dat mes!' schreeuwt hij hard. Hij richt zijn pistool op iemand die Luuk vanuit zijn positie niet kan zien.
Chris doet voorzichtig nog een stap opzij, de kamer in. Er is maar weinig bewegingsruimte in de kleine kamer. Luuk wil ook de kamer instappen en zijn collega bijstaan, maar hij kan niet in de vuurlijn van Chris lopen. Dat zou levensgevaarlijk worden. Pas als Chris nóg een stap opzij doet lukt het Luuk om achter hem langs te lopen. Hij loopt meteen door en gaat recht voor de jongen en het kleine meisje staan. Dan richt Luuk zijn pistool omhoog, in dezelfde richting als waar zijn collega op richt.
'Laat dat mes vallen, anders schieten we!' roept Luuk.
Achter zich hoort hij de jongen protesteren. 'Nee, alsjeblieft niet schieten,' zegt hij zacht.

De vrouw tegenover hen kijkt verward om zich heen. Dan kijkt ze naar het grote mes dat nog steeds in haar hand ligt. Met een schok laat ze het mes los, alsof ze nu pas merkt wat voor levensgevaarlijk wapen ze al die tijd bij zich heeft gedragen.
Chris doet een stap naar voren. 'Op je knieën!' roept hij. Ook al is de vrouw nu niet meer gewapend, hij neemt geen enkel risico. Met zijn ene hand houdt hij zijn pistool nog steeds op de vrouw gericht, met zijn andere zoekt hij aan zijn heup naar handboeien. Zijn ogen blijven strak op de vrouw gericht.

Met trillende handen en trillende benen gaat de vrouw voorzichtig op haar knieën zitten. Ze trilt zo dat ze bijna omvalt als ze met haar linkerknie de grond raakt.
Nog voor haar rechterknie op de grond staat doet Chris een paar stappen naar voren. Hij staat nu achter haar, bergt zijn vuurwapen op en boeit haar handen op haar rug.

Luuk doet ook een stap naar voren. Terwijl hij nog steeds de vrouw onder schot houdt, schuift hij met zijn voet het mes helemaal tegen de muur aan. Pas als Chris de vrouw handboeien heeft omgedaan, bergt ook Luuk zijn pistool weer op.
Terwijl dit alles zich in minder dan een minuut heeft afgespeeld, is het kleine meisje steeds harder gaan huilen en stromen ook bij de jongen stille tranen over zijn wangen.