Offline, gamen gaat je redden

Offline hoofdstuk 16

16.

De week erna spreek ik Inaya steeds vaker. In de klas komt ze af en toe naast me zitten. Het liefst bij practicum, bijvoorbeeld bij biologie of scheikunde. Tijdens het werken kletsen we vaak over de spellen die ik speel en de nieuwe woorden of zinnen die Inaya op haar muur heeft geschreven. Ik vertel ook over mijn zusjes, die elke dag wel weer een grappige uitspraak of actie hebben geuit thuis. Lotte heeft bijvoorbeeld een nieuw woordje geleerd, wat ook wel eens tijd werd. Ze zegt nu niet alleen meer 'Wauw' maar ook 'Ieh!'. Het positieve is dat ze nu kan aangeven dat ze dingen ook heel vies kan vinden. Het nadeel is dat ze nog steeds op een leeftijd is dat ze werkelijk alles wat haar kleine handjes vastgrijpen in haar mond propt. Negen van de tien keer is het iets wat niet eetbaar is. De hele dag horen we nu dus 'Ieh!' met een heel hoog schril piepstemmetje, die pijn doet aan je oren.

Inaya zegt dat ze vaak alleen thuis is. Haar moeder werkt fulltime en heeft alleen in het weekend tijd voor haar. Ik heb het gevoel dat ze zich vaak best eenzaam voelt.

Gisteren ben ik weer bij Inaya thuis geweest. Ik heb haar wat skills geleerd die ze kan gebruiken bij het gamen.
We hebben ook samen op haar bed gezeten met een glas cola. Inaya liet me een boekje zien. Het zag eruit als een notitieboekje, of een dagboekje. Toen ik het snel doorbladerde zag ik dat het boekje helemaal volgeschreven was. Twee bladzijdes heb ik gelezen en ik was erg verbaasd. Inaya had het boekje volgeschreven met gedichten. De gedichten waren prachtig, vol gevoel en emotie. Nu ben ik helemaal geen liefhebber van poëzie, maar deze teksten raakten mij wel. Ze waren heel puur en voor de schrijfster heel kwetsbaar. Ik voelde me vereerd dat ze mij deze teksten had laten lezen.
Bij het afscheid nemen vroeg Inaya: 'Mag ik een keer bij jou thuis komen chillen?'
Even voelde ik een lichte paniek opkomen. Natuurlijk wilde ik Inaya elke dag bij me in de buurt hebben. Natuurlijk wilde ik haar mijn wereld laten zien. Maar mijn wereld bestaat ook uit mijn moeder. Ik hou heel veel van mijn moeder, maar als ze een slechte dag heeft dan is ze heel iemand anders. Dan kan ik geen bezoek thuis ontvangen. Gelukkig is het deze week heel goed blijven gaan met mama.
'Wil je morgen na school langskomen?' vroeg ik Inaya. 'Ja, leuk!' antwoordde ze zonder nadenken. En voor ik besefte wat er gebeurde pakte Inaya mijn gezicht met twee handen vast. Twee zachte handen, die mijn wangen voorzichtig vasthielden. Twee mooie handen die mij heel rustig steeds een beetje meer naar voren trokken, dichter bij Inaya. Dichter bij haar gezicht.
Toen onze neuzen elkaar bijna raakten voelde ik in mijn maag een soort bommetje ontploffen. Er werd binnen in mij zoveel vuurwerk afgestoken dat het bijna pijn deed. En toch wilde ik hier meer van.
Ik legde mijn handen zachtjes om de rug van Inaya heen en deed een klein stapje naar voren.
'Ik vind je leuk,' fluisterde ze.
'Ik jou ook,' fluisterde ik terug.
En toen zoende Inaya mij.
Inaya, het mooiste meisje van de klas. Inaya, waar elke jongen met ogen in zijn hoofd naar omkijkt. Inaya, die aandacht van iedereen krijgt met haar prachtige lach.
Die Inaya stond hier voor me. Inaya had mij uitgekozen. Ik had geen idee waarom. Maar ik kon alleen maar trots zijn.

Toen haar warme lippen mij weer loslieten stonden we nog even neus aan neus tegenover elkaar. Armen om elkaar heen en ogen die in die van de ander verdronken.
Ik had nooit gedacht dat ik een romanticus was, maar op dat moment dacht ik bijna de vioolmuziek te horen en de rode rozen en het kaarslicht om ons heen te zien. Dat alles zag ik in de ogen van Inaya.
'Zie ik je morgen?'
'Oké,' is het enige wat ik wist te zeggen.