Offline, gamen gaat je redden

Offline hoofdstuk 13

13.

De rest van de dag vliegt voorbij. Inaya zit in de volgende lessen weer bij haar groepje. Ik spreek haar niet meer, maar dat geeft niet. Vandaag lijken de lessen minder saai, gym lijkt minder vervelend en de pauzes voelen minder nutteloos. Ik app naar mijn moeder dat ik vandaag later thuis ben, maar dat ik wel thuis eet.
Ze appt terug: Is goed schat. Ik zie je vanavond. We eten lasagne, dat vind jij zo lekker.
Ja, vandaag is een geweldige dag.

Om half drie gaat de schoolbel. Onze laatste les, mentoruur, is afgelopen. Zelfs onze mentor had weinig te zeuren vandaag.
Ik pak mijn schooltas in en loop naar de deur van het klaslokaal. Niels loopt naast me en samen gaan we naar onze kluisjes. De schoolboeken laat ik hier, ik denk dat er niet veel huiswerk gemaakt wordt vandaag.
Als ik mijn kluisje weer afsluit stoot Niels me met zijn schouder aan. 'Veel plezier vanmiddag gozer.'
Hij lacht en geeft me een knipoog. Ik schud mijn hoofd. Als antwoord geef ik hem een stomp tegen zijn bovenarm.
'Ik zie je morgen wel weer.'
Niels heft zijn hand op als een soort kleine zwaai en loopt naar de hoofdingang. Ik draai me om en loop in de richting van het schoolplein, waar ook de fietsenstalling staat.
Buiten schijnt de zon. Die tovert meteen een lach op mijn gezicht, al zou dat ook veroorzaakt kunnen worden door het vooruitzicht van mijn plannen voor deze middag. Bijna ben ik bij mijn fiets als ik ineens een gevoel van extreme zenuwen in mijn buik voel rondkruipen. Mijn ademhaling gaat moeizaam en ik voel me heel onrustig worden. Mijn hart klopt in mijn keel. Ik moet even stil staan om op adem te komen. Na een paar keer diep en rustig ademhalen voel ik me weer wat beter.
Dan besef ik me dat ik nog nooit een afspraakje heb gehad met een meisje. Nog nooit ben ik uitgenodigd bij een meisje thuis. Ik ben zelfs nog nooit echt verliefd geweest en dit begint daar toch wel sterk op te lijken.
Ik zie mijn fiets staan. Ook zie ik Inaya al staan. Ze staat naast mijn fiets op me te wachten. En dan bedenk ik me voor de zoveelste keer dat ik ook nog eens verliefd ben op het allermooiste meisje van de hele school.
Inaya staat met haar fiets aan haar hand te praten met een van haar vriendinnen, waar ik nog steeds de naam niet van weet.
Haar lange bruine haren heeft ze vandaag opgedraaid in een slordige knot. Meerdere kleine lokken zijn los gekomen en hangen speels om haar hoofd. Haar donkerbruine ogen zijn groot en mooi in haar bleke gezicht. Ze heeft lange zwarte wimpers, waar ze wel honderd keer per minuut mee lijkt te knipperen.
Gisteren liep ze in een kort blauw jurkje met gele bloemen erop. Vandaag heeft ze een stoere outfit gekozen met een donkerblauwe spijkerbroek, een wit shirt met de opdruk van een libelle en een zwart leren jasje er over.
Inaya draait haar hoofd naar links en kijkt mij recht in mijn gezicht aan. Meteen verschijnt er een prachtige lach op haar gezicht. Ik voel dat ik het warm krijg. Het zenuwachtige gekronkel in mijn maag maakt plaats voor luchtig fladderende en kriebelende vlinders.
Ik kom weer in beweging en loop naar mijn fiets.
'Hé,' zeg ik tegen Inaya.
'Hoi,' zegt ze terug.