(ZAWGYI VERSION)
ေရွာင္းအိမ္ေတာ္တြင္ ျပႆနာအႀကီးအက်ယ္တတ္ေနသည္။
ညအခ်ိန္ျဖစ္သည္မို႔ တစ္ေယာက္တစ္ခြန္း စကားမ်ားသံ၊ရန္ျဖစ္သံမ်ားကလည္း ဆူညံေနတာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုလိုက္တိုင္း အခန္းထဲပဲ့တင္သံက ထြက္ေပၚေန၏။
ဆူညံေသာ ရန္ျဖစ္သံမ်ားက အေပၚထပ္ တစ္ထပ္လံုး ျပန္႔လြင့္ေနေသာ္လည္း ေဘးပတ္ဝန္းက်င္သည္ သတိမထားမိၾက။ အိမ္ႀကီးသည္ ႀကီးသည္ ။ ၿခံဝန္းႀကီးမွာ က်ယ္လွ၍ စကားသံက အိမ္အေပၚထပ္တြင္သာ ျပန္႔လြင့္ေတာ့၏။
" ဘာကိစၥ ကြၽန္မကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေနတာလဲ ၊ စိတ္ညစ္စရာေကာင္းေအာင္"
ဇနီးျဖစ္သူ ခ်န္ဇီ၏ စကားေၾကာင့္ သူေဌးေရွာင္က အံ့ၾသသြားေလသည္။မ်က္နွာထားခပ္တည္တည္နွင့္ ခ်န္ဇီ၏ စကားက တစ္ေလာကလံုးတြင္ သူမ၏ စကားကသာ အမွန္ကန္ဆံုးနွယ္ျဖစ္ေန၏။
သူေဌးေရွာင္းက ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္ၿပီးေနာက္ ေျပာရဆိုရခက္ေသာ ခ်န္ဇီကိုၾကည့္၍ အံႀကိတ္ကာဆိုလိုက္သည္။
"လူလိုေျပာရင္လူလိုနားလည္ေလ။ မင္းလုပ္ေနတဲ့ လုပ္ရက္က မွန္ေနသလား ေတြးၾကည့္ဦး"
"ကြၽန္မဘာ ကြၽန္မဘာလုပ္လုပ္ေလ ၊ ရွင္က အခုမွ အေရးတယူလုပ္ေနေသးတယ္"
"မင္းက ငါ့စီးပြားမိတ္ဖက္နဲ႔ ေဖာက္ျပန္ေနတာကို ငါသိထားၿပီးသား ခ်န္ဇီ ၊ မေျပာခ်င္လို႔ ၿငိမ္ေနတာ ၊ နံုေနလို႔မဟုတ္ဘူး"
ခ်န္ဇီက နႈတ္ခမ္းနီခပ္ရဲရဲဆိုးထားေသာ နႈတ္ခမ္းအား မဲ့ပစ္လိုက္ၿပီး သူေဌးေရွာင္းကို မထီမဲ့ျမင္ၾကည့္လိုက္၏။
သူမက အမွားေပၚသြားေသာ္လည္း ေၾကာက္လန္႔ဟန္မရွိဘဲ မူမပ်က္ဆိုေလသည္။
"အဲ့ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ ၊ ရွင္ေတာင္ မိန္းမငယ္ေလးေတြနဲ႔ ပလူးေနေသးတာပဲ"
"ဘာကို ပလူးတာလဲ!ဝတ္ထားတာေတြက အဆင့္တန္းတန္းရွိေနၿပီး ပါးစပ္ကထြက္တဲ့စကားေတြက ေလာက္လို႐ြံစရာေကာင္းလိုက္တာ"
"ရွင္!"
သူေဌးေရွာင္း၏ စကားကို သူမက ေဒါသတႀကီးျဖစ္သြားကာ မ်က္နွာျဖဴျဖဴကလည္း ရဲတက္လာေလသည္။
