"Jeongin iyi misin bebeğim?"
Annem kapının önünde bana sesleniyordu. Bütün gece ağlama sesimi duyduğunun farkındaydım.
"İyiyim anne."
"Kapıyı açar mısın jeongin? Hem neden kilitli bu kapı?"
"Yalnız kalmak istiyorum."
"Jeon-"
"Lütfen anne..." ağlamayı durduramıyordum. Neden bu kadar güçsüzdüm?
Neler yaşadığımı biliyordu annem. Hyunjinin benim için ne ifade ettiğini bilmemesine imkan yoktu.
"Jeongin aç lütfen kapıyı."
"Anne git! Sana bağırmak istemiyorum ama şu an yalnız kalmak istiyorum. Lütfen..."
Sessizce uzaklaşmıştı.
Sabah olmuştu ve herkes kahvaltı yapıyordu şu an. Ben ise hala aynı şarkıyı dinleyerek ağlıyordum.
This i love...
Bu şarkı bana sadece Hyunjini anımsatıyordu melodisi sözleri her harfi sanki benden ona yazılmış gibiydi.
Seungmin hyungun attığı mesajla birlikte yataktan çıkmam gerektiğini anlamıştım. Yalnız kalmak istiyordum ama bugün taşınma işine başlıyorduk ve yardım için geliyorlardı.
Yataktan çıkıp banyoya geçtim yüzümü yıkayıp kendime gelmeye çalıştım. Dün gece zor geçmişti ama bu sabah güçlü olmam gerekiyordu.
Seungmin hyung geldiklerine dair bir mesaj atınca odadan çıkmıştım. Aşağıya indiğimfr herkesin yüzü bana dönmüştü.
"Jeongin?"
"Anne?"
"Odandan çıkmak istemediğini söylemiştin?"
"İstemiyorum zaten sadeece hyunglar geldi eşyalarımı toplayacağız onun için çıktım."
"Ne?! Neden toparlıyorsunuz eşyalarını Jeongin?"
"Jay oğlum sana ne oluyor?"
"Bir şey olmuyor baba sadece bu kadar erken gideceğine şaşırdım."
"Sana hesap vermem gerektiğini bilmiyordum hyung. Ayrıca neye şaşırdın bir yıldır aynı şeyi söylüyorum ki sana geçen gün gideceğimi söylemiştim."
"Annen izin vermemişti en son?"
"Bu sefer kararını etkileyecek kişilerin yanında konuşmadım o yuzden izin verdi. Her neyse biz odama geçeceğiz size afiyet olsun."
"Tamam Jeongin. Bir şeye ihtiyacınız olursa hemen söylentamam mı?"
"Tamam." Bay Park her zaman olduğu gibi yine nazik davranmıştı bana. Aramız çok iyi değildi ama bana iyi davranıyordu bana yaklaşmaya beni oğlu gibi sevmeye çalıştığının farkındaydım ondan uzak duran aramıza duvarlar ören bendim zaten.
Kapıyı açtığımda jisung hyung söylenmeye başlamıştı.
"Ay sonunda ağaç oldum kapıda Jeongin."
"Jisung sussana. Merhaba Bayan Park!"
"Merhaba canım! Nasılsınız?"
"Çok iyiyiz Jeonginimiz yanımıza taşınıyor nasıl iyi olmayalım! Siz nasılsınız?"
"Bende iyiyim teşekkürler."
"Selamlaşmanız bittiyse yukarı çıkalım mı?"
"Bende geleyim yardım ederim size."
