Jeongin tartismadan sonra bir parka gelip oturdu. Neden bu kadar sinirlenmisti? Hyunjin ile ayni okulda olmak mi onu delirtiyordu?
"Bana ne ya! Aptalsin sen Jeongin. Sana ne istedigi yerde okur ayrica bir tek sen mi varsin o okulda salak? Arkadaslari o okuldayken niye baska bir yere gitsin? Sabah sabah sinirlendigin seye bak."
Jeongin parkta kendi kendine konusup sakinlesmeye calisti. Hem kendi gununu hem de Hyunjin'in gununu berbat etmisti.
Fazla ustune gittigini anlayip ozur dilemeye karar verdi. Bir sure sonra bu fikirden vazgecti cunku konusmak istiyor gibi gorunmek istemedi.
Evet, konusmak istiyordu ama konusamazdi. Ne olursa olsun konusmayacakti. Oyle de oldu...
Kampuste hic karsilasmamislardi. Ne Jeongin arkadaslariyla dolasirken ne de Hyunjin arkadaslariyla kafede otururken.
Hyunjin onu ne zamsn gore bir bahaneyle kaciyordu. Sabah sinirlenmesine sebep olan sey onu bu okulda gormekti sonucta. Bu yuzden Hyunjin karsilasmamak icin kacip duruyordu.
Jeongin ise arkadaslariyla dolasirken bir yandan da Hyunjinu ariyordu. Gorememisti, buna sevinmesi gerekirdi ama o sevinmek yerine uzuldugunu hissetti.
Ikisinin de gunu berbat ve yorucu gecti. Eve donerken Jeongin Hyunjin'in kulaklik takarak yurudugunu gordu, gulumsedi.
Yanina gidecekken durdu. Ne diye gidecekti? Ben seni butun gun goremedim endiselendim neredeydin mi diyecekti? Karsilasmak istemedigi icin olay cikarmisken simdi yanina gitmesi olmazdi.
Sesini cikarmadan onu izleyerek eve dogru ilerledi.
Hyunjin bir yandan sarki dinliyor bir yandan da yolda gordugu, hosuna giden seylerin fotografini cekiyordu.
Bir agacin altinda uzanan kediyi gordu, gulumseyerek yanina gidip kediyi sevmeye basladi. O kediyi severken Jeongin biraz uzatan gulumseyerek onu izliyordu.
Hyunjin dakiklarca kediyi sevip fotograflarini cekti. Bir sure sonra kedi Jeongin'in oldugu tarafa dogru kostu.
Hyunjin kedinin arkasindan bakarken kendisini gulumseyerek izleyen Jeongini gordu.
Saskinlikla ona bakmaya basladigi sirada Jeongin oksurekek konusmaya basladi.
"Daha yenj geldim kediyi gorunce gulumsedim, seninle bir alakasi yok." dedi ve ilerlemeye basladi.
Hyunjin arkasindan saskin saskin bakmaya devam ederken 'Bir sey demedim ki?' diye gecirdi icinden.
Hyunjin de ayaga kalkip yurumeye basladi. Normalde olsa Jeongin'in yanina kosup onunla ugrasirdi ama yapmayacakti.
Bir daha rahatsiz etmeyecekti Jeongini. Bu bir vazgecis degildi, bu bir kabullenisti.
Hyunjin onu sevmeye devam edecekti ama onu rahatsiz etmeden. Jeongini gercekten rahatsiz ettigini dusunmemisti ama bugun ayni okulda olduklarini ogrendigi an verdigi tepki Hyunjin'in aklini basina getirmisti.
Jeongini gercekten rahatsiz ettigini dusunup ondan uzaklasmaya karar verdi. Jeongin nasil isterse oyle davranacakti bundan sonra.
Jeongin ne istiyordu? Hyunjin'in kendisinden uzak durmasini mi? Yoksa kendisine daha fazla sevgi vermesini mi? O bile bunun cevabini bilmiyordu.
_______
"Hyunjin hadi yukari cikiyoruz."
Hyunjin yatagina uzanip bugun cektigi fotograflara bakarken yanina gelen Chan ile telefonu kapatip ona dondu.
"Yukari mi? Buranin ustu mu var?"
"Evet terasi var, Seungmin ile birlikte karar verdik bu aksam hepimiz terasta oturup vakit gecirecegiz."
