Yazarin agzindan
Jeongin yarın üniversitenin ilk gününü yaşayacağı için heyecanlıydı. Her yıl olduğu bini bu yılda aynı kararları verdi. Sadece derslerine odaklanacak, hiçbir şeyin onu üzmesine izin vermeyecekti. Yapabilir miydi?
Jeongin kendini bu şekilde motive ederek hazırlanmaya devam etti. Küçük bir çocuk gibiydi, ilkokula başlayan küçük çocukların heyecanı vardı içinde... tıpkı onlar gibi akşamdan kendine bir çanta ayarlamış içine gün içinde kullanacağı şeyleri doldurmuştu. İlk gününde giyineceği kombini ise günler önce hazırlamıştı zaten. motive ederek hazirlanmaya devam etti.
Jeongin her şeyinin hazır olduğunu düşünüyordu ama değildi. Planlarına katmadığı birisi vardı, Hyunjin. Aynı okulda olacaklarından henüz haberi yoktu bu yüzden her şeyi baştan başlatacağını söylüyordu ama Hyunjin onun bu söylediği şeylerin aksini gerçekleştirecekti. Hiçbir şey değişmeyecekti, her şey olduğu gibi devam edecekti.
Hyunjin ise Jeonginle aynı okulda olacağı için heyecandan yerinde duramıyordu. Yeni başlangıç sözlerini o da verdi ama Jeongin'in aksine o gerçekleştirebileceği sözler vermişti kendisine.
İkisi de sözlerini tutmak için her şeyi yapacaktı. Onlar yalnızca birbirlerine verdikleri sözleri tutmazlardı.
Hyunjin, Jeongin'in verdiği bütün sözleri yok edecekti. İkisinin de henüz haberi yoktu ama Jeongin acı çekmeye aynen devam edecekti.
Hyunjin onu sevdiği sürece kalbi acımaya decam edecekti. Jeongin de Hyunjin'i sevdiği halde ondan uzaklaştıkça Hyunjin acı çekmeye devam edecekti.
Ne kadar mutlu oldularsa o kadar acı çekiyorlardı. İnat, kırgınlık ,pişmanlık ve aşk yüzünden. Bütün bu duygular yüzünden acı çekiyorlardı. Ne Hyunjin ona bir adım atabiliyordu ne de Jeongin kendini tekrar açabiliyordu.
Yorulmuşlardı sevmekten ama birbirlerinden vazgeçemiyorlardı. Ne kadar söz verirlerse versinler birbirlerini sevmeye devam edeceklerdi.
Jeongin hayal kurarak uykuya daldığında bütün gece hiç uyanmadan uyudu. Aylar sonra ilk defa böyle bir uyku tatmıştı... bütün yorgunluğunu atabilmesi için böyle uyumaya ihtiyacı vardı ancak rüyaları yüzünden bir türlü yapamıyordu.
Hyunjin ise her zaman olduğu gibi yine bütün gece Jeongini düşünerek hayaller kurdu. Alışmıştı zaten bütün gece Jeongini düşünüp okulda uykusuz kalmaya.
___
Sabah olduğunda Jeongin alarmı çalmadan uyanmıştı. Okulun sadece ilk günleri böyle olurdu,alarmın çalmasına daha yarım saat olduğu için uzanıp hayallerini kurmaya devam etti.
İçindeki heyecandan dolayı gülümsemeden duramıyordu. Yeni bir başlangıç yapacağına inanıyordu.
Yatağından kalkıp yüzünü yıkadı ve mutfağa geçti. Akşamdan karar verdiği şeyleri hazırlayıp yemeye başladığı sırada uyanan hyunglarının sesiyle gülümsemesi soldu.
"Ya bir kereliğine susun lütfen!"
"Jeongin!" x3
"Tamam ben susuyorum."
Jeongin susup kahvaltısına devam etti. O yemeğini yerken sabah sabah kıyafet kavgası yapan üçlü gürültülerini daha da arttırdı.
"Kim Seungmin! Hemen o gömleği bana ver."
"Kes sesini be! Ben aldım ilk."
"Bakın o gömlek size yakışmaz verin şunu bana."
"Kes sen sesini!"
"Sen kime kes sesini dedin?!"
Jeongin kavgalarına göz devirip üstünü giyinmeye başladı. Hazırlandıktan sonra saçlarını düzeltip kombinine uyacağını düşündüğü takılarını taktı. Tamamen hazır olduğuna emin olunca çantasını ve ceketini alıp kapıya ilerledi.
"Ben çıkıyorum."
"Daha erken değil mi?"
"Biraz dolaşacağım hyung."
"Tamam. Seungmin seni öldürürüm ver onu bana!"
"Ölürümde vermem!"
Jeongin kıkırdayarak kapıyı açtı, onunla aynı anda kapıyı açarak dairesinden çıkan Hyunjini görünce gülümsemesi yavaşça solmuştu.
Hyunjin ise sabah sabah Jeongini gördüğü için Minho'dan yediği dayağı unutup gülümsemeye başlamıştı.
Jeongin hiçbir şeyin moralini bozmasına izin vermeyeceğine dair verdiği sözü hatırlayınca tekrar gülümsemeye çalıştı.
"Günaydın."
"Günaydın."
Hyunjin aldığı cevapla birlikte şaşkınlıkla Jeongini izlemeye devam etti. Karşılık vereceğini hiç düşünmüyordu ama Jeongin ona günaydın diyerek gülümsemişti. Zorla bile olsa gülümsemişti...
"Neden öyle bakıyorsun?"
"Sadece şaşırdım... günaydın diyeceğin aklıma gelmezdi."
"Sadece moralimi bozmamaya çalışıyorum."
Birlikte apartmandan cikip yurumeye basladilar. Jeongin bir an once yollarini ayirmak istiyordu.
"Okulun ilk gunu icin biraz erken cikmadin mi?"
"Sadece yuruyus yapmak istedim. Sen neden erken ciktin?"
"Bende yuruyus yapmak istiyorum. Hem benim dersim biraz erken o yuzden fazla erken sayilmaz benim icin."
"Universite isini ne ara hallettin? Daha yeni geldin yani o yuzden dedim."
"Anladim. Chan hyung ben gelecegimi soyledigim zaman ayarladi."
"Anladim. Hangi okuldasin?"
Jeongin bir anligina sohbete dalip karsisinda bulunan cocugun kim oldugunu unuttu. Her seyi hatirladiginda gulumsemeyi birakip gozlerini kacirdi.
"Ayni okuldayiz."
"Ne?!"
Hyunjin gulumseyerek ona bakmaya basladi.
"Cok sevindin degil mi?"
Jeongin sinirlen ona donerek konusmaya basladi. "Sen benimle dalga mi geciyorsun? Sevinecekmisim bir de! Aptal misin? Senden uzak durmaya calistigimi soyledim ve sen benimle ayni okula nakil aldirdin! Ilk gunum diye mutlu olmaya calisiyordum bu yuzden seninle bile duzgun konustum ama sen gercekten sinirlerimi bozuyorsun Hyunjin!"
Jeongin arkasini donup hizla ilerlemeye basladi. Hyunjin'in gozleri dolmustu bile... Jeongin'in ondan nefeet ettigini dusundu bir anligina ama hayir taniyordu onu. Jeongin kimseden kolay kolay nefret etmezdi, Hyunjinden bile etmezdi.
Hyunjin dolab gozlerini silip yavas yavas ilerlemeye basladi. Jeongin coktan ortadan kaybolmustu. Yuruyus yapmaktan vazgecip bir kahve alarak okula ilerledi.
Kahvesini icerek okula geldiginde etrafi incelemeye basladi.
"Kendine gel Hyunjin boynuna atlamasini beklemiyordun zaten... hakli tabii kizmakta birden oyle soylenir mi hic! Neyse bu duydugumuz ilk hakaret degil sonucta..."
Hyunjin kampuste ilerleyerek dersinin oldugu sinifi buldu.
Sinifta kimse yoktu bu yuzden bir koseye gecip sessizce kahvesini icerek kitap okumaya basladi.
________
Ehe bu kadar erken beklemiyordunuz degil mi?
Hepinizi got ettim oh olsun.
Bolum kisa gelmis olabilir uzgunum su an bu kadar oluyor devam ettirecegim burada kalmaz zaten...
En yakin zamanda devamini atarim zaten cok meraklandirici bir sekilde bitirmedim bolumu.
Hepinizi seviyorum💗
