This i love- Hyunin

Chapter fifteen

1 hafta sonra

Jeongin yine uyuyamiyordu. Odasinda tekti, Seungmin Chan ile beraber hasta sonu icin kampa gitmisti. Felix ise evine donmustu evde sadece Jisung ve Jeongin vardi.

Jisung odasinda yeni basladigini animeyi izlerken Jeongin odasinda disariyi izliyordu. Jisung onunla ilgilenmek, acisini dindirmek, yaralarini sarmak istiyordu ama Jeongin buna izin vermiyordu. Jeongin kimseye acilarini tamamen gostermemisti.

Jeongin'in yaralari yine kaniyordu. Tekrar tekrar kaniyordu ve o her seferinde oldugu gibi kanayan yarasina hicbir sey yapmiyor oylece kanamasina izin veriyordu. Kendi kendine durdugunda sariyordu yaralarini. Yorgunluktan bayilacak gibiydi, butun hafta uykusuz dolasmisti etrafta.

Uyuyamiyordu tekrardan ama bu sefer daha ciddiydi. Eskiden bri sekilde uyuyakalirdi bu sefer olmuyordu.

Yataktan yavsaca kalkip cama dogru ilerledi. Perdeyi sonuna kadar cekti, calisma masasindan bir sandalye alip camin onune oturdu ve disariyi izlemeye devam etti.

Yagmur yagiyordu yine... yagmur yagdiginda aglamak istiyordu. Sevmezdi yagmuru icini sikar bunalmasini saglardi. Uykulu gozlerle disariyi izlerken birden yagmur yerini kara birakti. Jeongin yerinde diklesip gulumseyerek karin yagisini izlemeye basladi.

Bu ilk kar degildi daha oncesinde de birkac kere yagmisti ama Jeongin o manzarayi bir turlu gorememisti. Bu yuzden bu yagan kar onun icin ikk kardi.

Jeongin disariyi izlerken gozunden akan yas eline dustu. Eline gelen islaklikla kendine geldi, aklina gelen seyle birlikte daha cok aglamak istedi.

4 yil once

"Hyunjin hadi cikalim!"

Hyunjin gulumseyerek heyecanla kendisini bekleyen cocugun yanina geldi. Eldivenlerini uzatip takmasini bekledi.

"Yaa hadi cikalim sonra takarim."

"Olmaz Jeongin, ellerin usur once bunlari tak sonra cikacagiz."

Jeongin hic sansi olmadigini bildigi icin kabullenip uzattigi eldivenleri aldi ve takti. Kendisini gulumseyerek izleyeb Hyunjine gulumseyip kapidan cikti. Hyunjin de onun arkasindan cikip kapaiyi kapatti.

Disarida kar yagiyordu, ilk kar degildi ama onlarda ilk kar heyecani vardi.

Jeongin yagan karin altinda kosmaya basladiginda Hyunjin gulumsemesini genisletip onu izlemeye devam etti.

Asikti Jeongine, cok asikti. Jeongini oyle cok seviyordu ki cani aciyacak, bir yerine bir sey olacak diye odu kopuyordu. Bir yil olmustu ona asik olali. Bugun tam bir yil oluyordu.

Gecen yil bugun yine kar yagiyordu birlikte disari cikmislardi. Butun aksam birlikte karin altinda yurumus, kosmus, oynamislardi.

Bu kis sadece yuruyus yapmayacaklardi, sadece oyun oynamayacaklardi. Hyunjin bugun hislerini aciklayacakti. Tek bir kelime etmeden yapacakti bunu. Kelimelerin kaybedebilecegini biliyordu, bir ihtimal bile olsa kaybedemezdi.

Kelimelerij gucunu degil hisslerini kullanacakti. Hyunjin kelimelere degil hislere onem verirdi. Jeongini sevdigini soylemeyecekti bu aksam, ona tamamen hissettirecekti.

Jeongin yagan karin altinda fotograf cekip eglenirken Hyunjin onun yanina gelip ellerini tuttu. Jeongin saskinlikla kendisine bakip bir sey soylemesini beklerken Hyunjin Jeongini kendisine cekti.

"Hyunjin?"

Hyunjin gulumseyip ellerini belime yerlestirdi ve yavasca yuzune dogru egildi. Ilk once burnunun ucunu optu, sonra yanagini, sonra cenesini, alnini ve en sonunda dudaginub kenarini optu.

Jeongij saskinlikla onu izlerken hicbir tepki veremiyordu. Hyunjin gozlerinin icine bakip onu sevdigini haykiriyordu ama o hicbir sey yapamiyordu.

Jeongin birden Hyunjini kendisine ceker opmeye basladi. Anliyordu artik Hyunjin onun icin sadexe bir arkadas degildi, hicbir zaman oyle olmamisti.