tartışılır.

81 9 39
laviliva tarafından
laviliva tarafından
                                    
                                              𓆸
Neredesin? Bakıyorum her yere, yoksun. Neredesin!? Söyle. Lütfen söyle. Neredesin? Lanet olsun.
Sana! Sana lanet olsun. Bana... Bana da. Seni bekleyen bana. Aptallığıma. Salaklığıma. Anlatamayışıma. Hep ama hep susuşuma. Seni sevemeyişime. Çabalarıma. Değmeyişine. Lanet olsun.
Lütfen... Neredesin? Neden kalbimde değilsin. Kalbimde olmaman benim suçum mu? Yoksa kalbime girmeyen senin suçun mu? Hep kendimi suçluyorum. Senin yüzünden. Seni kalbime alamam. Benim kalbim senin kadar değil. 
Seni silmek istiyorum her yerden. Zihnimden, ruhumdan. Çocukluğumdan. Olmuyor. Her yerdesin. Siliyorum, her yer boşlukla doluyor. Arafta kalıyorum. Ama sen niye yoksun ki?
Kendimi her suçlu gördüğüm gecelerde sen ne yapıyordun? Beni düşündüğünü söyleyemem. Sen. Beni. Unuttun. Çünkü. Sen beni unuttun!
Ben seni silemezken. Kalan izlerde bile boğulurken gözyaşlarımla. Sen beni unuttun. Ben seni insanlara açıklamam gerekir belki düşüncesiyle bile ağlarken, sen beni unuttun. Neden diye soramıyorum. Çünkü sorabileceğim kimse yok. Anlıyor musun? Kimsesizim. Sen gittin. Ben kalamadım.
Zaten hiç gelmemişsin.
Bu canımı çok yakıyor. Benim canım yanıyor! Neredesin? Yoksun. Gelmeyeksin. Gelme. Yokluğunla büyüdüm ben. Yokluğun büyüttü beni. Oysa ben çok küçüktüm. Neyse. Kime anlatıyorsam. Bak yok kimse.
Sen o kadar yoktun ki. Ben her yerde seni aradım. Sen o kadar yoktun ki. Ben seni bulamadım. Sen o kadar yoktun ki. Ben var olamadım. Beni yok eden kim şimdi? 
Ben kendimi suçluyorum. Seni suçlayamam. Anlıyor musun? O kadar yoksun! Bir insan ne kadar yok olabilirse sen o kadar yoksun işte.
Birinin yokluğuyla var olmaya çalışmak bir hiçmiş gibi hissettiriyor. Ben hiçim.
Alışmam gerekmiyor muydu yokluğuna. Yokluğunla açtığın yaralara. Sorsalar söyleyemem. Yokluğunun açtığı yaraların sebebi sensin. Ben değilim. Ama sen yoksun. Ben kendimi suçlu gördüm. Hep bir kurban keçisi. Sen yoktun. Kendimi seçtim.
Şimdi karşıma geçsen hesap bile soramam sana. Çünkü var olamazsın bir daha. Yoksun ki sen. Yoksun. Var olup yine darmaduman etme beni.
Ama niye yoksun ki. Canımı yakıyorsun. Keşke hiç var olmasaydın.
Keşke hiç var olmasaydım. Senin yokluğunla var olmaya çalışmak yerine, senin yokluğunla yok olmayı tercih ederdim.
Yok olayım bitsin bu acı. Yok olayım ve her şey sona ersin. Yok olayım ki var olabileyim. Yok olayım. Lütfen artık yok olayım. 
Dayanamamak benim suçum mu?
Ben seni arayamam. Hayır olamaz!
Ben seni kendime bile anlatamam. 
Bundan sonra sen benim sessiz yanımsın. Sessizliğe gömün beni. Sen beni yok ettin. Sende yok oluyorum. Sana gömsünler beni. Belki bir kere ağırlık yaparım kalbine.
Hı? Olmaz mı?
Olmaz. Çocukça hayallerimi boşver benim. Çocukluğum ruhuma kambur geliyor da ondan bu garipliğim. Sen bilmezsin beni.
Senin beni tanımaman garip. Hiç olabilirim senin için ama ben hiç değilim. Hiç olmadım. 
Lütfen, kimse anlamıyor beni. Anlatmadığından demeyin. Gözlerim fısıldamıyor mu gerçekleri? Kimse görmüyor mu beni? Yoksa ben gerçekten bir hiç miyim ki?
Üzgünüm ben anlatamam. Anlatamıyorum. Yapamıyorum. Aşamıyorum. Seni. 
Eski bir şarkıyla karşılaştım bugün. Seninle karşılaşmak gibiydi. Keder dolu. Yaslı. Acı ve anılı. Sen gibi hissettirdi. Yabancı.
𓆸