being defeated by a butterfly while playing chess

başka

Başka bir şehirde başka bir havayı solurken bile seni düşünmek döndürüyor beni deliye. İnsan ne kadar uzağa giderse gitsin acıları her daim yanında, bırakamıyor geride. Olasılıkları hesaplamak, her şeyi bırakmak, kendini kısıtlamak. İmkanları, olanakları, belki de hayal gücünü. Ama yine de mahvetmek. Kendini. Heveslerin birer birer kırılır, tüm hayallerin üzerine yıkılır. Hayat bir karın ağrısıdır, geçmez. Belki de çaresi yalnızlıktır, bilinmez. Bilmiyorum. Seni, beni, onu. Başkasını. Başkası. Hayır.

Hayır!

Ne kadar acının içindeysen hiç geçmeyecekmiş gibi gelir. Acı diner, yara kabuk bağlar. Belki iz kalır, bakarsın canın acır. Yaralar ve izleri. Kimseler ve kimseleri. İnsan ve göz yaşları. Geçmez insanın daim yarası.

Sen ve ben.

Bak olmuyor.

Neyse.

Benim artık hiçbir şeye hevesim yok. Kursağımda kalmış tüm hayallere ithafen kendimi boğazımdan tavana astım. İnan kendime değil kastım.