being defeated by a butterfly while playing chess

durdurmalıyım kendimi

Nasılım bilmiyorum şu sıralar. Kendimi arıyorum. Ve kendimi bulamıyorum.

Önce eski anılarda aradım kendimi. Bulduğum tek şey eski benliğimdi. Çatıştık. Yaralanan ben oldum. Her zaman ki gibi.

Gelecek hiç acıtmıyor demi geçmişi. Geçmiş peki. Neden bu kadar ağır ki? Geleceğime yön veren güzel tatlı acı ekşi geçmişim. Acısın sen. Yarasın. Seninle karşı karşıya gelsek yine kanarsın.

Çevremdekilerde aradım kendimi. Hepsi kendiyle o kadar meşguldü ki beni göremedi.

Çevremedekiler derin konu.

Şarkılar. Şarkılar. Şarkılarda kendimi aramadım. Bilinmezlik yüzünden şarkılara sığındım.

Şarkılar tek sığınak olur bazen. Ben göçebeyim zaten.

En son yine başa sardık. Satır aralarında aradım kendimi. Buldum da. Kendini birkaç satırda bulunca gelen o göz dolması, burun sızlaması. Canını yakar yalnız derin yarası.

Dikkat! Yazmalı satırlardan önce. Yıllardır aradığınız kayıp benliğinize rastlayabilirsiniz.

Rastladım kendime. Sevdiğim şeyler yazılı birkaç satırda. Kimse bilmiyor. Ben bile o satırlardan okudum kendimi.

Bazen zamanı durdurup sadece şarkı dinlemek istiyorum.

Mumları çok severim. Odamda bir sürü mum var. Hep vardı. Her gün yakarım mumlarımı.

Her mum biraz erimeli, her insan biraz kaybetmeli ne de olsa.

Kitapları çok seviyorum. Evimdeymişim gibi hissettiriyorlar bana. Kitaplar özel şeyler...

Keman çalmak onunla ağlamak gibi.

Ve uzun süre yay çekince omzumun koptuğu.

Saatler. Tik tak tik tak. Canım yanacak. Saatler, çok severim saatleri. Saatler bana özel hissettiriyor.

Onun tik takları bağırıyor sanki. Bak zaman geçiyor!

Ben çevremde fazla insan sevmiyorum.

Çevremdekiler demiştik. Beni tanımayan tanıdıklar. Bunu söylemek garip bana bazen hepsinden o kadar nefret ediyorum ki. Nefret ediyorum. Saf nefret hissediyorum içimde. Neden böyle oluyor anlamıyorum.

Bazen kendimden daha çok nefret ediyorum.

Neden sevemiyorum insanları? Onlar bana ne yaptı? Basit canımı yaktı.

Herkes fazla sahte geliyor şu sıralar.

Soğuksun diyor bana beni tanıyanlar. İçimi göremiyorsunuz ki.

Lord Henry gibi gözüken Basil'im ben.

İnsanlar bana bir kirpiymiş gibi hissettirdi.

Saçmaydı kabul. Sadece sıkıldım.

! Sonradan çoğu paragraf silinmiştir. O yüzden biraz eksik biraz yarım.