O çiçekli tütsünün kokusu, masamda pembe kağıtlar, boş kahve fincanı, yakmaya kıyamadığım mum, nota yazan kağıtlar, matilda, beyaz heykel, damla sakız aromalı sakız, aklımda kırık hayaller ve ben.
Devamlı değişen şarkı ve devamlı değişen düşüncelerim. Düşüne düşüne yittim. Ve düştüm. Düşüncelerim beni itti. Düşüncelerimden düştüm. Düşlerimden kalkacağım. Belki hep bir hayal olarak kalacağım. Bilmem. Bilemem.
Anneme okuması için verdiğim kalın kitabın kitaplığımda oluşturduğu boşluk. İşte siz bayım, siz o boşluktan daha büyüksünüz. Ruhumda bıraktığınız boşluklar bayım, o kalın kitabın boşluğundan daha büyük. Kaç kitap okudum yine dolmadı. Ne yapacağım?
Nasıl tekrar ayağa kalkacağım?
Bana yürümeyi öğretin bayım. Çünkü benim yürümem gereken yollar var. Yürürken düşmeliyim bazen. Dizlerim kanamalı. Korkmayın. Sayenizde kalbim hep yaralı.
Bu yüzden diğer yaralar korkutmaz beni. Canımı acıtır belki ama belli etmemeyi öğrendim ben.
Sayenizde...
Belki de biraz sizsizlikte.
Nehlüdov nehlüdov nehlüdov.
Hiç sevdin mi Katyuşa'yı?
Maslova.
Asla.
Bu yalnızlık kaburgamdaki çiçekleri kurutuyor bayım. Canımı acıtıyor. Ve neden hiç geçmiyor. Unutmaya çalıştıkça gün yüzüne çıkıyor sanki. Kendimle baş başa kalmalıyım. Sizi yine toprağa gömmeli ve kurumanızı beklemeliyim.
Kimse anlamıyor.
Artık ben de.
Düş kalk yine dene
3kasım'22
ŞİMDİ OKUDUĞUN
being defeated by a butterfly while playing chess
Poetryeğer bir kelebeğe yenildiyseniz ve o kelebek sizseniz.
