Dört bir yanı dağlarla kaplı bir şehir, kışı soğuk ayazı keskindir Karsın ve o şehirin içinde yanık bir kadın.
Ne o şehrin soğuğu, nede ayazı yetmiyordu kadının yüreğinde ki ateşi dindirmeye.
Oy ve yorum yapmayı unutmayın lütfen...Desteğinizi bekliyorum....
SEN BENDE EKSİKSİN....
BÖLÜM ŞARKISI- EURİELLE- HATE ME
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu güzel kartı yapan sevgili Bataklikyakamozu çok teşekkür ederim 🖤
ONBİRİNCİ BÖLÜM- ÖZGÜRLÜK
Bir kalp atışı duyuyordum, bir sıcaklık hissediyordum ve bir kokuyu alıyordum ve ilk kez tanıdık birinin hissetmenin, hissini alıyordum. Bu his bomboş kalan bir kalbin doldurulması gibi hissettiriyordu. Kokular aslında unutulan her şeyi hatırlatmaya yardım eden en büyük güçtü.
Yorgun gözlerimi açmak için çabalarken bu kez kulaklarıma tanıdık bir ses geldi.
"İpar... Hadi aç gözlerini" diyen endişelin sesin sahibi elbette ki Barın'dı ve ben onun sesini duyduğumda korkudan titreyen bedenim, titremeyi bıraktı ama gözlerim açılmamıştı.
Her yer çok karanlıktı ve ben çok yorgun hissediyordum. Derin bir uykuya dalıp uyumak istiyordum ama Barın'ın sesini duydukça dalamıyordum uykuya. Oysa uzun zamandır hiç bu kadar tatlı bir uykunun beni çağırdığını görmemiştim... İlk kez uyumak için can atıyordum.
"İpar kendine gel" Yanağımda elini sıcaklığını hissederken uyanmam için konuşuyordu ama ben artık dayanamıyordum. Onu duyuyor onu hissediyor ama gözlerimi açamazken beynimi de ayakta tutamıyordum.
"Serdar acele et!" O endişeli ses hiddetle bağırıp ve bu kez yattığım yerden beni hızla havalandırdığında, kalbimde o anda havalandı ve deli gibi atmaya başladı. Barın'ın kollarında ve beni götürdüğünü farkına vardığımda zorladım gözlerimi.
Son bir çabayla gözlerimi zorla araladığımda ilk gördüğüm şey Barın'ın endişeli yüzüydü. Kan ter içinde kalmış, öfkeli suratı ile iyi görünmüyordu ve benimle birlikte hızlı bir şekilde yürüyordu. Göz kapaklarıma düşmüş olan tonlarca ağırlık kapanmak için kendini zorlarken, kısık bakışlarımı fark ettiğinde Barın durdu ve ban baktı.
"Korkma yanındayım ve sana hiç bir şey olmasına asla izin vermem" dediğin de gülümsedim.
"Sen varken korkmam" dedim gülümsedi yada uyumak için diren gözlerimin beni yanıltmasıydı. Barın tekrar hızla yürümeye başladığında artık direnemediğim uykuya kendimi teslim ettim ve o anda sanki dipsiz bir kuyuya düştüm ve her yer karanlık ve sessiz... Bense içinde kayboldum...
***
Kanadı kırıldığı için özgürlüğü elinden alınan bir kuşun çaresizliği vardı üzerimde. Uçmak için çırpındıkça kanatlarım daha çok acıyordu ve çaresizce bana yardım edilmesini bekliyordum. Birinin beni avuçlarının içine alıp, kırılan kanadımı sarmasını istiyordum..
