Dört bir yanı dağlarla kaplı bir şehir, kışı soğuk ayazı keskindir Karsın ve o şehirin içinde yanık bir kadın.
Ne o şehrin soğuğu, nede ayazı yetmiyordu kadının yüreğinde ki ateşi dindirmeye.
Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın olur mu? Sizler oy ve yorum yapınca ben çok mutlu ve motive oluyorum lütfen emeğimin karşılığını verin ve beni yalnız bırakmayın bu kitapta. İyi ki varsınız ve sizleri seviyorum...
keyifli okumlar.
Bölüm şarkısın...
Kardelen- Söyle yüreğim
17.BÖLÜM
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÇİÇEKLER VE KOKULAR...
Öyle birini düşününki acınızı, acısı bilip sizden onu alıyor.
Öyle birini düşününki solmuş bahçelerinizi yeşertiyor.
Öyle biri düşününki karanlığınıza ışık oluyor.
Öyle biri düşününki nefesinize, nefes oluyor.
Barın ile tam olarak hayatımın içinde bunlar oluyordu ve ben onunla sanki yeniden yaşıyor gibi hissediyorum. Öyle kısa bir zaman içinde hayatımın içinde güzelleşmeye başlamıştı ki ben bile bunu nasıl başardığını bilemiyorum. Benim için öyle güzel ve ince hareket ediyor ki onun bu yaptıkları karşısında ona hayranlık duymaktan kendimi alı koyamıyorum. Ayna karşısında beni, kendimle barıştırırken bile onun gözlerine hayranlıkla baktım ama oda aynı şekilde hayranlıkla bana baktığını gördükçe kendimi sevmeyen yanım sızladı. O öyle kusursuz ve mükemmel biri ki benim gibi kusurlarla dolu birine böyle bakamaz, bakmamalı.
Bir yanım hatırlayamadığım geçmişimden dolayı karanlıkta kalsa da, diğer yarım Barın ile yaşadığım şu süre içerisinde ışıl ışıl ama hayatın bazı gerçekleri vardır ve ben o gerçekler ile yaşamak zorundayım.
Kim olduğumu bulmak ve asıl hayatıma dönmem gerektiğini biliyorum ve ara ara gözümün önüne gelen geçmişin görüntüleri de bana sürekli bunu hatırlatıyor. Bir insanın hafızası bile ona düşman olabilir mi? Benim ki oluyor ne zaman hayata devam etmeye çalışsam tam o anda kendini hatırlatıp, beni gerçeklerin içine çekiyor. Barın ile şirketten ayrılıp eve geldiğimizde hiç konuşmamıştık ve ben direkt odama çıkmıştım.
Aynadaki benliğim ile yüzleşmiştim ama sonradan üzerime bir yorgunluk çökmüştü ve bu yüzden yatağımda öyle uzanırken bakışlarım boşluktaydı. Öyle büyük bir karmaşa yaşıyorum ki gözümün önüne görüntüleri çözmeye çalışıyorum. Gelen görüntüler bir şeylerin tanıdık hissini veriyor ama asla tam anlamıyla çözemiyorum. Kapattım gözlerimi ve biraz daha o görüntüleri beynimde canlandırıp devamını getirmek için zorladım ama olmadı. Düşündükçe başıma daha çok ağrı girmesinden başka bir işe yaramıyordu.
Odanın içinde benim nefes alıp verişlerimden başka kuşumun sesi vardı bide. Öyle güzel ötüyordu ki bakışlarım bu kez ona düştüğünde tebessüm ettim ve yataktan kalkıp yanına gidip çöktüm. Ben hatırlayamadığım geçmişimin esiriyken, oda benim esirim olmuştu. Onu bazen bırakmak istiyorum, özgürlüğüne yeniden ulaşmasını istiyorum ama daha sonra o giderse daha çok kimsesiz hissetmekten korkuyorum.
