Part 7💛

2.5K 169 2
                                    

ေဒၚထားရီ ၿမိဳ႕ေပၚက ျပန္လာသည့္အခ်ိန္ အိမ္တြင္း အ​ေနအထား ေအးစက္စိမ္းသက္လ်က္။ ရြာလမ္းတစ္ေလ်ွာက္ၾကားလာရသည့္ သတင္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္မည္။

"ေႏြဥျသ။ ေႏြဥျသ။''

ဥျသ ေအာက္ထပ္သို႔ မဆင္းခ်င္။ မဟာ့ အားေတြ႔ပါက ရင္ေတြခုန္လာလိမ့္မည္။

"အန္တီ။''

"အယ္ ဆရာေလး။ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး ဆရာေလးရယ္၊ ဥျသ က အလိုလိုက္ထားလို႔ ဆိုးေနတာ။ ဆရာေလး အားမနာနဲ႔ သူ႔ကိုအျပစ္ေပးဆံုးမလို႔ရပါတယ္။''

ေဒၚထားရီ က မဟာ့ ကို အားနာနာႏွင့္ေျပာေလသည္။ မဟာ လည္း အလိုက္သင့္ေလးပင္ ေခါင္းညိမ့္ျပေလသည္။ ကြၽန္းသား နံရံေပၚတြင္ ဆြဲထားသည့္ ခပ္ေဟာင္းေဟာင္း ဂစ္တာေလးကို မဟာ စိတ္ဝင္စားသြားသည္။

"အန္တီ ဒါေလးက...။''

"ေအာ္ အဲ့တာ ဥျသ ရဲ႕ ဝမ္းကြဲအစ္ကို ဂစ္တာေလ။ ဥျသ ဂစ္တာတီးသင္ဖို႔ဆိုၿပီး ယူထားတာ။''

"က်ေတာ့္ ကို ဒီ တစ္ညေလာက္ငွါးေပးလို႔ရမလား အန္တီ။''

"ရတာေပါ့ ဆရာေလး ရဲ႕။ ရပါတယ္။''

ေႏြရာသီတြင္ ေန႔တာ႐ွည္သည္ေၾကာင့္ ညေန ၆နာရီခြဲေက်ာ္မွ ေနဝင္ေလသည္။ ေမွာင္ရီစပ်ိဳးသည္အခါ ၇နာရီပင္႐ွိၿပီ။ ရြာလမ္းေလးတိတ္ဆိတ္လာကာ လူသြားလူလာျပတ္လာၿပီး ညပိုးေကာင္ေလးမ်ားရဲ႕ အသံမ်ားထြက္ေပၚလာသည္။

ဥျသ အခန္းျပတင္းေပါက္မွျမင္ရမည့္ ျခံစည္းနား ဆိုလာမီးသီးေလးေအာက္တြင္ ထိုင္ကာ ဂစ္တာအား ႀကိဳးအရင္ညႇိလိုက္သည္။

ထြက္ေပၚလာသည့္ ဂစ္တာသံေၾကာင့္ ဥျသ ဘုရား႐ွိခိုးရင္း ျပတင္းေပါက္မွထြက္ၾကည့္ေလသည္။

"စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္။ ခြင့္လႊတ္ပါကြယ္။ ကိုယ္႐ိုင္းေနရင္...''

မဟာ က ဂစ္တာတီး သီခ်င္းဆိုရင္း ျပတင္းေပါက္နားမွာရပ္ေနသည့္ ဥျသ အား လွမ္းလို႔ၾကည့္သည္။ ေလဟာနယ္ထဲ အၾကည့္ခ်င္းႏွစ္ခုဆံုသည့္အခါ ရင္တဒိန္းဒိန္း။

"ကိုယ့္စိတ္က အရင္ဒီလို မဟုတ္ဘူးကြဲ႔ မင္းနဲ႔မွ ေျပာင္းလဲကုန္ၿပီ...။''

အၾကင္နာေဝေသာေႏြ(အကြင်နာဝေသောနွေ) Complete Donde viven las historias. Descúbrelo ahora