Aşkın Olayım | Altay Bayındır

FİNAL

      İyi okumalar...

İlk kısımda Madrigal-Dip
İkinci kısımda Soner Avcu-Yeniden
Dinleyerek yazdım 🤍

Sonunda evime gelmiştim. Aylar sonra kendi yatağıma yatmıştım. O hastane kokusu gitmişti.
Yıllarca hastanede bulunmuştum ama hasta olduğum zamanlar kadar midemi bulandırmamıştı bu koku.
Annem benim için salona yatak hazırlamıştı. Yanı başımda annem babam ve Altay yan yana oturuyordu. Altay utandığı için kafasını yerden kaldırmıyordu. Bazen göz ucuyla bana bakıyordu. Bu hali o kadar çok hoşuma gidiyordu ki gülümsüyordum sürekli.
Hastaneden çıkalı neredeyse 1 hafta olmuştu ama benim ağrılarım hâlâ devam ediyordu. Bu yüzden de ne annem ne babam ne de Altay başımdan ayrılmıyordu. Hoşuma gidiyordu ama bazen çok abartıyorlardı.

"Kızım biz bugün biraz dışarı çıkıp akşam yemeği yiyeceğiz. Sende gelmek ister misin?"

"İstemiyorum anne ben. Siz çıkın"

"Ama sürekli evdesin biraz havan değişir. Hep böyle içeride mi kalacaksın?"

Kafamı iki yana salladım

"Bizde gitmeyelim o zaman"

"Yok baba siz gidin"

"Sen tek mi kalacaksın?"

"Tek miyim baba? Altay var yanımda"

Babam uzunca Altay'a baktı.
Ne zaman bitecek korumacı davranışları anlamıyorum.
Sonunda annem babamı ikna etti. İkisi dışarı çıktılar biz de Altay ile baş başa kalabilmiştik.
Uzun zamandır konuşma fırsatı bulamamıştık. Bu iyi bir fırsattı ama ben ne konuşacağımı nereden başlayacağımı bilemiyordum.

"Yağmur yağacak gibi ne dersin?"

Düşüncelerimden Altay'ın sesi çıkardı. Kafamı usulca salladım. O da konuşmak istiyordu ama o da bilmiyordu ne diyeceğini
Biraz sessiz kaldık

"Anlatacak mısın?"

Gözlerim dolmaya başlayınca kafamı yere eğdim.
Tam karşıma geçip dizlerinin üstüne çöktü.

"Neden söylemedin?" Eliyle çenemden nazikçe tuttu ve bakışlarımı ona çevirmeni sağladı.

"Ben..." Ağzımdan hiçbir kelime çıkmıyordu.

"Beni kendinden neden mahrum ettin?"

"Çünkü ölüyordum" Ve işte o acımasız kelimeler döküldü dudaklarımdan
"Söyleyemedim işte. Sen çok mutluydum, bozamadım"

"Sen de çareyi kaçıp gitmekte buldun öyle mi?"

"Yapamadım diyorum Altay"

Olduğu yerden hızlıca kalktı
"Neyi yapamadın yaa?" Birden sesini yükseltti. Olduğum yerde titredim. Altay odanın içinde bir oraya bir buraya yürüyordu.

"Sen beni, ben üzülmeyeyim diye terk ettin? Sen iyi misin ya? Ben sen gittikten sonra bittim. Tükendim ben senden sonra. Sonra kendimi işime verdim. Dedim Nisa böyle isterdi. Hiç aklımdan çıkmadın sen benim Nisa"

"Ya sen benim aklımdan çıktığını mı zannediyorsun? Ben hep seni düşündüm. Bir şarkı çaldı sen geldin aklıma, bir ses duydum senin sesin zannettim. Ben seni unutmaktan korktuğum için her gün her şeyde seni aradım Altay. Ama yapamadım sana" Göz yaşları içinde konuşuyordum.

Altay gözlerimin en derinine baktı. Uzun kollarını boynuma doladı. Ben de küçük ellerimi beline sardım. Kokusunu içime çektim. Kokusu değişmemişti, hâlâ evimi hissettiriyordu bana.