12. Bölüm • Küçük İz'in Minik Kalbi ve Tilkileri

4.7K 309 106
                                    

*Bu bölümdeki isimler ve olaylar tamamen kurgudur.*

*Çook uzun bir bölüm oldu, sanırım en uzun bölüm. Bool bool yorum yapın olur mu?*

*Taylor Swift - Forever Winter*

*İşaretli (*) kısımda şarkıyı açarsanız o an daha iyi olacağını düşünüyorum.*

İyi okumalar...

12.Bölüm: "Küçük İz'in Minik Kalbi ve Tilkileri"

Bölüm: "Küçük İz'in Minik Kalbi ve Tilkileri"

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Tam olarak ne hissetmeliydim?

Gerçekliğini biliyordum, üç çubukta bana hamile olduğumu söylüyordu.

Ellerim titrerken ürkekçe fısıldadım. "Hamileyim."

Ellerimi ağzıma kapadım. Dudaklarımın arasından çıkınca, daha bir gerçekçi gelen bu kelime tüm hayatımı değiştirecekti. Gözümden aşağıya doğru süzülen damla hangi duygu yüzünden oradaydı bilmiyordum.

Çünkü ne üzgün ne de mutlu hissediyordum kendimi.

Sadece olması gereken olmuş, yapmanız gereken bir sorumluluğunuzu yerine getirmişsiniz gibi... o huzur içimde her hücreme dağılıyorken bir yere dayanma hissiyatıyla lavabo tezgahına dayandım.

Derin nefesler alıp veriyordum.

İçimden gülmek geliyordu. Mutlu olup olmadığımı bile hissedemiyorum ama yüzümde bir tebessüm olduğu inkar edilemezdi.

Hamileydim resmen. İçimde minik bir kalp atıyordu. Küçük İz'in içinde küçük bir kalp yaşam buluyordu.

Bir anda kafama o kadar çok soru yığıldı ki olduğum yerde dona kaldım.

Kaç aylıktı? Babası kimdi? Cinsiyeti neydi? Hangi ayda doğacaktı, burcu ne olacaktı? Ona mutlu bi aile verebilecek miydim ki? Bu dünyaya onu getirdiğim için bana kızacak mıydı?

Onu dünyaya getirecek miydim?

Derin nefesler aldım. Çok çok büyük bir sorumluluktu bu.

Telefonun kamerasını kapadım. Ne yapacağımı bilmez halde Hilal'in mesaj kutusuna girdim.

Ona haber versem mi, vermesem mi çok arada kalmıştım. Bir çok kez hamile olduğumla ilgili mesajlar yazıp yazıp sildim. Belki de şu an sadece ben bilmeliydim. Kendi düşüncelerimle baş başa kalmalıydım.

Yavaş adımlarla odama doğru ilerledim. Adımlarım kendi kendine sürüklenip aynanın önüne varmıştı. Bedenimde bir değişiklik yok gibiydi.

Kendimi süzdüm, baştan ayak uçlarıma kadar. Göğüslerim biraz büyümüş gözüküyordu. Karnım yemeği biraz fazla kaçırmışım gibi küçücük bir şişmeyle kendini belli ediyordu. Ya da belkiden gerçekten yemeği fazla kaçırmıştım ancak bir kılıf uydurmak hoşuma gitmişti.

Senin Işıkların | Bebek Serisi Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin