masquerade | taekook ✓

12︙ ❝O da bana aşık, bu bana yetiyor.❞

Bölüm şarkısı; little dark age, mgmt

İyi okumalar.

Kendimi boşlukta hissediyordum.

Gerçekten, tek başıma gezintiye çıktığımda bulduğum bu mezarda, boşlukta hissediyordum. Sadece kendi halimde geziniyordum. Yine bir vampir saldırabilirdi, ancak Jeongguk'un "sana bir şey olmasına izin vermem." demesine o kadar güvenmiştim ki; ormanın birçok yanına -sanırım- gitmiştim. Gerçekten büyük bir ormandı. Ağaçlarının sahil sekoyası türünden olduğunu anlamak pek de zor değildi, gerçekten ağaçların arasında yürürken çok sıra dışı hissetmiştim.

Biraz daha ilerleyince bu mezarlığı görmüştüm, kapısı tamamen paslıydı, içerisi görünüyordu ve birçok mezarın etrafını yosun kaplamıştı, hemen hemen bütün mezarların üzerinde büyük bir haç işareti vardı. Bir şekilde girmeyi başarmış ve bu bulduğum mezara oturmuştum. Mezara oturmam garipti biraz ancak bu mezarın içi boştu. Çünkü bu mezar Jeongguk'un mezarıydı.

Burada daha birçok tanıdık kişinin mezarı vardı ve sanırsam hepsi boştu. Salvatore'nin mezarını da görmüştüm mesela, Anthonio Min denen adamın da mezarı buradaydı. Onların mezarı daha bir özenliydi. Ancak Jeongguk'unkisi diğer hepsi gibiydi, sıradan ve özensiz. Bu daha bir garip hissettirmişti beni, Jeongguk aslında vampirlik tarihi için çok da önemli biri olmadığını öğrenmek.

Yine de ona olan saygım bir miktar olsun azalmamıştı, o hala benim Jeongguk'umdu. Hala çok aşıktım ona, asla geçmeyecekti bu. O da bana aşık, bu bana yetiyor.

"Taehyung!" Jeongguk'un sesini duyunca gülümsedim, yarasa formundan çıkmış, hızla bana doğru yürümeye başlamıştı. "Ne yapıyorsun burada?" dedi biraz sinirli bir şekilde, omuz silkmekle yetindim sadece. Konuşacak mecalim yoktu. Gözleri üzerinde oturduğum mezarın üstüne kaydı. Bakışları ciddileşti, yutkundu. Bir süre hiç konuşmadı. Sonra elini uzattı ve kalkmama yardımcı oldu.

"Seni daha çok beğeneceğin bir yere götüreceğim."

Başımı salladım, her yere gitmeye hazırdım. Elimi tuttu ve mezarın derinliklerine doğru yürütmeye başladı beni. Her yerde dallar, yıkılmış sahil sekoyası ağaçları vardı. Jeongguk önce benim için hiç takılmadan yürüyebileceğim bir yol açıyor sonra ilk kendisi geçiyor, ardından hemen beni geçiriyordu. Sonrasında ortam birden değişti, sıkıcı ormanın yerini renkli etrafta perilerin -gerçek perilerin- uçuştuğu, şapka takmış cücelerin olduğu bir yere gelmiştik. Etraf mor ve yeşil ağırlıklıydı. Jeongguk'u görenler selam veriyor, arkasında beni görenler ise saygıyla eğiliyordu. Umuyorum ki; beni Salvatore sanmıyorlardı. Sonra büyük, görkemli yaşamım süresince gördüğüm en güzel yere geldik. Güzel bir tabut vardı tam ortada. Yanında ise tıpkı tarihi yerlerde gördüğümüz gibi küçük bir bilgi içeren (?) metin vardı.

"Oku." dedi işaret parmağı ile küçük ayaklar ile tutturulmuş metini gösterirken. İtaat ettim ve birkaç adımda gösterdiği yere ulaştım. Büyük harflerle başlık olarak yazılmış adımı görmem beni şaşırtmış ve meraklandırmıştı. Okumaya başladım fısıldayarak;

KIM TAEHYUNG

İnsandır. Marie oğlu Kim Taehyung; önemlidir. Anthonio Min soyundan gelecek son insandır. Ölümü de bir hayli acı ve zor olacaktır, aynı doğumu gibi. Öldükten sonra bu onun için kendi ellerimle yarattığım mezara yatırılarak, gözlerinin kapalı olmasını emrediyor, en kudretli kanlar ile yıkanmasını diliyorum. Torunumun adı asla hiçbir yere duyurulmayacak, şato dışındaki kimse adını bilmeyecektir. Yer altı dünyasından birisi ile konuşması ise katiyen yasaktır.

Ölümüm... Bir soyun sonu olmam... Şato... Jeongguk... Mezarımın... Hayatımın en başından beri bu adam tarafından belirlenmesi.

Gözlerimden akan yaşlar, hiçbir his uyandırmıyor bende. Daha ne karşıma çıkabilir dedikçe dahası çıkıyor, bu his bitirici. "Üzgünüm." Jeongguk'un sesini duyduğumda; kendimi yeniden boşlukta hissetmiştim.

"Gidelim mi?"

Başımı salladım, ve kendime yemin ettim.

Ölsem dahi, beni bu mezara yatırmalarına izin vermeyecektim.

Yazacak bir şey bulamayınca nasıl da saçmalıyorum ama JBUWNGOJERNGOJEN

Diğer bölümde görüşmek üzere.