• 5 •
FİRAKU'L-AHBAP
~
"Üzülme Can!
Doğruysan zarar gördüm deme.
Bil ki iyiler mutlaka kazanır."
Hz.Mevlana
🐺💫
Kulağıma sesler geliyor. Eslem kendini açıklamaya çalışıyor. Emir bana bir şeyler soruyor. Fakat hiçbir ses net değil. Beynimde yankılanan tek bir ses dışında. "Hani biz kardeştik?" Kardeşler hiç birbirinden böyle önemli bir şeyi gizler mi? En yakınım sandığım Eslem kim bilir ne zamandır ilişkisini gizliyordu benden.
Yüzümü elimle sert bir şekilde sıvazladım. Sakinleşmem lazımdı. Çok öfkeliydim, çok şaşkındım ama en mühimi de çok kırgındım. "Yazıklar olsun Eslem."
Duygularımın yansıması olarak ses tonum haddinden yüksek çıkmış olmalıydı ki karşı dairenin kapısı açıldı. Her şey saniyeler içinde gerçekleşti. Bir anda kendimi içeride Emir'i ise dışarda buldum. Eslem Oscarlık oyunculara taş çıkarır nitelikte olduğunu kanıtlarcasına Emir'i dışarı itip beni içeri çekmişti. Karşı komşu Necla teyzeyi sanki hiç fark etmemişiz gibi kahkaha attı Eslem.
"Hay Allah iyiliğini versin Emir. Eve çıplak ayakla mı gideceksin. Dışarı çıkıyorsun hiç ayakkabımı ver demiyorsun." cümlesinin sonuna doğru arkasını dönüp dolaptan Emir'in ayakkabılarını almaya giderken beni de kolumdan daha da içeriye doğru çekti. Bakışlarıyla ayaklarımı işaret edince Necla teyze fark etmeden ayakkabılarımı çıkarmamı istediğini anladım. Ben ayakkabılarımı çıkarıp yerine koyarken o da Emir'inkileri kapının önüne indirdi.
"Az önce bir bağırtı duyuldu sanki? Sizden geliyor sandım kızım." dedi Necla teyze hem varlığını hissettirmek hemde merakını gidermek için sormuştu. Dolabın kapağını yavaşça kapatıp tekrar kapının önüne geçtim.
"Yok Necla teyze bizden değil. Biliyorsun annemler evde değil. Bizde Rümeysa'yla otururken aniden evde elektrikler gidince sigortaya bir şey oldu sandım. Yangın falan çıkar Allah korusun. Emir'i aradık. Sağolsun yardım etti."
Eslem saniyeler içinde yalanlarını art arda dizerken şaşkınlıktan açılan ağzımla onu şok içinde izliyordum. Eslem her zaman böyle usta yalancıydı da ben mi bilmiyordum? Yoksa bu özellik zor zamanlarda otomatikmen mi yükleniyordu insana?
"Bir şey olursa beni ararsın Eslem görüşürüz. Gideyim ben artık." Emir sözlerini bitirdikten sonra bakışlarını bana çevirdi başını sağa doğru eğdi. Beden dilinden iyi anlıyorsam eğer üzgünüm demek istiyordu. Fakat ben kadar olamazdı. Neticede en yakın arkadaşı tarafından hayal kırıklığına uğraştılan o değildi. Benden herhangi bir karşılık almayacağını anlayınca arkasını dönüp merdivenlerden inmeye başladı.
"Allah'ım korusun yavrum. Dikkatli olun. Neyse ocakta yemeğim var ben geçeyim."
Necla teyzenin de içeri girmesiyle Eslem'le baş başa kaldık. Hiçbir şey söylemeden kapıyı kapatıp salona geçtim ve tekli koltuğa attım bedenimi. Birkaç dakika geçmişti ki Eslem de salona gelip karşımdaki koltuğa oturdu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARAF / ARA VERİLDİ - DEVAM EDECEK-
General Fiction"Senin yüzünden her gün birilerinin canının yandığını bile bile seninle aynı yolda yürüyemem. Bu kadar günahın içinde devam edemem. Göz göre göre ateşe yürümeni izleyemem. Belli ki birbirimizin nasibi değiliz." Yumruk yaptığı eliyle alnına birkaç de...
