• 10 •
CEDEL
~
"Ona cevap vermek, onunla dipsiz iddiaları üzerinde münakaşa etmek, kendisinin seviyesine inmek olurdu."
Sabahattin Ali
🐺💫
HÜMA'DAN ;
Bazı sorular var karşı tarafa asla soramaz kendi kendini yer bitirirsin. Hayır, bunun cesaretle bir alakası yok. Sadece korkuyorum. Vereceği cevapla içimde yaşamaya tutunan küçücük umudu da öldürür diye çok korkuyorum.
Eğer korkmasaydım karşısına geçip yeşillerinin en derinine bakar ve, "Ben sana ne yaptım? Neden yaşananların günahını bana kestin?" diye sorardım.
"Neden gözlerin hala aynı bakarken sözlerin beni öldürür oldu?" diye sorardım.
Beni neden sevmedin... Hayır böyle değil, "Beni neden sevmekten vazgeçtin Alparslan?" diye sorardım.
Çünkü bir zamanlar seviyordu beni. En iyi arkadaşım, yüreğimin tek sahibiydi. Birlikte büyüdük, bir sürü mevsimi birlikte geçirdik. Onlarca takvimi birlikte bitirdik. Sonra şiddetli bir fırtına savurdu, yıktı bizi.
Birbirini çok iyi tanıyan iki yabancıdan ibaret olduk.
Bu birbirini hiç tanımayan kişiler olmaktan çok daha zor. Bir zamanlar baharını yaşadığın birinin cehennime maruz kalmak çok daha zor.
Alparslan hayatını mahveden o fırtınadan beni sorumlu tuttu. Yıllardır suçsuz olduğum bir günahın diyetini ödüyorum.
Keşke elimde olsa da çekip alabilsem acısını yüreğinden. Keşke elimde olsa da uzak kalabilsem ondan. Denedim ama yapamıyorum. Ben onsuz bir hayat nasıl olur bilmiyorum.
Hangi yola girsem sonu hep ona çıkıyor.
Yedi ay önce son görüşmemizde aramızda geçen konuşmadan sonra her şeyimi toparlayıp atandığım ama gitmemeye karar verdiğim görevime apar topar gitmiştim.
"Artık hiç sevmeyecek misin beni Alparslan?" diye bin umudumu bir cümleye sığdırıp sormuştum ona. Çünkü evvelimde bu adam vardı. Bana dünyanın en nadide çiçeğiymişim gibi bakıyordu. Uydurma olamazdı hiçbir şey.
"Bir yanda seni bir yanda cehennemi sunsalar bir saniye düşünmem atlarım cehenneme. Anla artık Hüma anla ve düş yakamdan." diye bağırmıştı o gün Alparslan bana.
Bu onu son görüşüm, son konuşmamız olmuştu. Ben ne kadar kabullenmemeye çabalasam da Alparslan benimle olmak istemiyordu. Cehennemi bile benimle birlikte bir yaşama karşı tercih etmesi son noktaydı. Tüm direncim kırılmış tek çare kaçmak sanmıştım.
Hani gözden uzak olan gönülden de uzak oluyordu?
Adana'da kaldığım yedi ay boyunca her gün bir umut belki beni arar diye bekledim. Yedi ay boyunca uyandığım her sabah Allah'ım ne olur artık onu beklemeyeyim diye dua ettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARAF / ARA VERİLDİ - DEVAM EDECEK-
General Fiction"Senin yüzünden her gün birilerinin canının yandığını bile bile seninle aynı yolda yürüyemem. Bu kadar günahın içinde devam edemem. Göz göre göre ateşe yürümeni izleyemem. Belli ki birbirimizin nasibi değiliz." Yumruk yaptığı eliyle alnına birkaç de...
