• 7 •
MÜPTELA
~
"Şîrler pençe-i kahrımda
olurken lerzan
Beni bir gözleri âhûya zebûn
etti felek."
YAVUZ SELİM
🐺💫
Kandemir vurulmuştu. O adamın bahsettiği küçük sıyrık Kandemir'in kolundaki yara olabilir miydi? Yoksa bütün bunlar sadece tesadüf müydü? Ne olduğunu tam olarak anlamadım ama umrumda da değil. Şu anda umrunda olan tek şey Kandemir'in kanayan kolu.
"Kandemir kolun kanıyor!" dedim az da olsa üzerimdeki şoku atlatınca.
Gözlerini bir saniye yoldan ayırıp bana çevirdi. Sesim nasıl çıktıysa, "Sakin ol Rümeysa." deme ihtiyacı hissetti. Daha sonra tekrar yola sabitledi bakışlarını. "Küçük bir sıyrık sadece. Hastaneye gidiyoruz, sorun yok."
"Kandemir bu halde araba kullanman tehlikeli olabilir. Sağa çek ben kullanayım."
Sanki az önce bir kaosun ortasından çıkmamışız, kolu kanayan o değilmiş gibi içten bir şekilde gülümsedi. "Titreyen ellerinle mi?"
"Titremiyor benim ellerim. Seni düşünen de kabahat." Kollarımı göğsümün altında birleştirip bakışlarımı cama doğru çevirdim. Ben onun için endişelenirken o benimle alay ediyordu. Densiz!
"Çocuk gibi küsemezsin ama ya. Şaka yaptım havamız değişsin diye."
O beni henüz tanımıyor ama ben duygularımı gizleyebilen birisi değilim. O an ne hissediyorsam öyle davranırım. Asla utanmam. Küserdim buna da yol boyunca bakışlarımı camdan çekmeyerek ve tek kelime konuşmayarak ispatlamıştım.
Hastanenin önünde durduğumuzda tam inecektim ki kolumdan tutup engel oldu. "Özür dilerim. Gerçekten niyetim kötü değildi. Espri yaptım sadece."
"Hep böyle kırıcı mı olur esprilerin?"
"Rümeysa uzatacak mısın gerçekten?" diye sordu. Bu olayı uzatmam hayret verici bir durummuş gibi bakıyordu bana.
"Ben senin için endişe ederken sen benimle alay ettin farkında mısın?"
"Farkındayım eşeklik ettim. Özür dilerim. Daha ne yapabilirim beni affetmen için?" Sesinde ya da hareketlerinde herhangi bir alay söz konusu değildi. Özründe gerçekten samimiydi.
Daha fazla uzatmadan tebessüm ettim ve, "Tamam hadi inelim." dedim.
Hastaneye girdikten sonra hızlı bir şekilde gelişmişti her şey. Önce Kandemir uzman bir doktora muayene oldu. Daha sonra pansumanını yaptırdık. Ardından hastane polisine ifade verdik. Doktorun yazdığı ilaçları da temin ettikten sonra arabaya hazır bir şekilde binmiştik. Bu defa itiraz etmedi arabayı benim kullanmama. Ya da benim çeneme ve tribime maruz kalmak istememişte olabilir bilemiyorum.
"Benim eve uğramam lazım." dedi Kandemir. Bu sırada hastaneden anayola çıkmıştık. "Gömleğim falan hep kan oldu üzerimi değiştirmem gerekiyor."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARAF / ARA VERİLDİ - DEVAM EDECEK-
Ficción General"Senin yüzünden her gün birilerinin canının yandığını bile bile seninle aynı yolda yürüyemem. Bu kadar günahın içinde devam edemem. Göz göre göre ateşe yürümeni izleyemem. Belli ki birbirimizin nasibi değiliz." Yumruk yaptığı eliyle alnına birkaç de...
