PATRONUM

Bölüm 10-AŞK

Media-Araz
Bölüm Şarkısı-Teoman-Sevdim Seni Bir Kere

"Üstesinden gelinmeyecek acı yoktur,ölüm vardır."

-ysmineda

Öğle arasına kadar Birkan'ın dediklerini yapmıştım.Birkan Bey'mi demeliydim yoksa?Evrakları düzenleyip,gelir tablosunu çıkarmıştım.O şirketten çıktığı sırada masasına koymuştum.Yüz yüze gelmek istemedim onunla,zaten çıkarken de suratıma bakmadan gitti.3 saat içerisinde 4 kahve içmiştim çünkü dün gece Umut,Araz ve ben biraz alkol almıştık.Başımın ağrısı hareket etmemi engelliyordu ve ben Birkan'dan laf işitemezdim.

Evet,içimden Birkan diye geçireceğim ama onun yanında Birkan Bey diyeceğim.Hala ne yaptığımı bilmiyordum,tek bildiğim şey Birkan'ın bir gecede psikolojisinin bozulmasıydı.Çünkü dün çok iyiydi,bugün bu kadar kötü olması anlaşılır gibi bir durum değildi.

Babam,işte olduğum süre zarfında 5 kere aramıştı ve ben hiçbirine cevap vermeden suratına kapatmıştım.Ardından karısı aramıştı,üvey annem.Ona da cevap vermemiştim.Onlar beni dikkate almayacak kadar umursamazlarsa bende onlara cevap vermeyecek kadar umursamazdım.Bu saatten sonra Birkan'ın yanında onlarda gitmişlerdi.Birkan'ı seviyordum ama onsuz olma düşüncesi yaptıklarından sonra canımı acıtmıyordu.Neleri atlatmıştım ben,uzaydan fırlatılan bir çocuğu mu unutamayacaktım?

İş çıkışına kadar Birkan şirkete gelmemişti.Karşımdaki çakma sarışına sorduğumda,bilmiyorum cevabıyla ortada kalmıştım.Çok fazla kafama takmadan Arazların eve doğru gitmiştim.Ve şu an Araz benim doğum günüm için plan yapıyordu.

"Azra,bence senin için bir gece klübünü kapatalım ve orayı süsleyelim.Davetiye hazırlama işini de ben hallederim.Sen ne dersin?"diye heyecanla sorduğunda Araz,omzumu silkmekle yetindim.Doğum günü falan istemiyordum.Gerek yoktu.

"Burada kutlayabiliriz."dediğimde gözlerini devirdi ve elinde bulunan kağıdı masanın üzerine bırakıp yanıma oturdu.

"İstediğin kadar konuş,ben bu sargılı ellerimle sana yardım ediyorsam sende benim emirlerime uymak zorundasın.Yoksa Birkan'ı arar ve onu sevdiğini söylerim."Sözlerinin yarısına kadar sarılı olan bileklerine bakıyordum ama Birkan lafını duyunca gözlerim büyümüş bir şekilde ona döndüm.Nereden biliyordu?

"Sen,sen nereden biliyorsun?"dedim işaret parmağımı sallayarak.Gülümsedi ve ellerimi tuttu.Gözlerimin içine baktı.

"Kardeşinim ben senin,unuttun mu?"dediğinde boynuna sarıldım.Sarılmamla birlikte gözlerimden yaşlar akmaya başladı.Araz,benim kardeşimdi.Hem de olmayan kardeşim.Babamdan görmediğim sevgiyi gördüğüm kişi,Araz'dı ve beni benden iyi tanıyordu."Abiler kardeşlerini iyi tanırlar."Kollarıyla beni kendinden uzaklaştırdı ve başparmağıyla gözyaşlarımı sildi."Kıyamam ben sana,ağlama."

"Ben çok özür dilerim Araz,herşeyi batırdım ben."dedim daha çok hıçkırarak.Atalar Holding'e işe girmeden önce,herşeyi düzelteceğimi sanıyordum ama tam tersi olmuştu.Çabaladıkça daha çok batıyordum.

"Sen hiçbir şeyi batırmadın,sen mükemmel birisin."dedi ve tekrar gözyaşlarımı sildi.O sırada 'değilim' diye bağırmak istedim ama hıçkırıkla yetindim.

Niye anlatmak bu kadar zordu?

Niye benimde her genç kız gibi tek derdim alışveriş değildi?

Niye annem beni babamla yalnız bırakmıştı?

Niye Birkan benden nefret ediyordu?

Niye ben bunlarla uğraşmak zorundaydım?

Niye?Niye?Niye?