1 | 12. Bölüm: "Nefesin Bende Kaldı"

76.5K 6.7K 3.8K
                                    

1. KISIM

Lütfen okuyunuz!

Merhaba sevgili okurlarım, umarım hepiniz iyisinizdir. Aklıma bir fikir geldi, size danışmak istedim. Her birinizin cevap vermesini rica ediyorum, düşünceleriniz benim için çok önemli.

Okuyucularım bilir normalde iki haftada bir bölüm atarım ve uzun olur bölümler. Sizi daha çok bekletmemek adına düşündüm ki, acaba bölümleri iki kısıma bölerek haftada bir mi atsam? Hem siz daha çok beklememiş olursunuz hem de benim için daha rahat olur. Bölümlerin arası az olduğundan detayları da çok unutmamış olursunuz diye düşündüm. Sizin düşünceleriniz nelerdir, nasıl yapalım isterseniz?

Bu bölümü o dediğim gibi ayarladım bir görelim nasıl olur diye. Birinci kısım diğer attığım bölümlerin yarısı uzunluğunda. İkinci kısım da öyle olacak.

Pazartesi önemli bir sınavım var, onu atlattıktan sonra ikinci kısım çok bekletmeden sizlerle olacaktır. Bu düzen benim içime sindi gibi çünkü iki taraf için de iyi bir çözüm. Düşüncelerinizi bekliyor olacağım.

O zaman hemen geçelim, keyifli okumalar!

Başladığınız gün ve saat.

Lütfen oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin. Bütün yorumlarını okuyorum, hepsi benim için birer motive kaynağı. Benim okurlarım hayalet okuyucu olmasın :')

❤️‍🔥

Siz hiç nefesinizi birinin göğüs kafesine sakladınız mı?

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Siz hiç nefesinizi birinin göğüs kafesine sakladınız mı?

Ben sakladım.

Bir insan nefes almadan yaşayamazdı.

Onu kaybettim.

Yaşayamadım.

🫀

Gözler kalbin aynasıdır derler. Görmeyen gözlerin kalpleri körelmiş midir?

Günlerce baktım. Gözlerim göremedi. Bazen gözler görmese de olurdu.

Şimdi onun gözleri görmüyordu.

Onun gözleri görmese de olur muydu, bilmiyordum.

Şimdi anlama zamanıydı.

Ona kurduğum cümleleri dinlediğinde etrafında dönerek tam durduğum yere bakmaya başladı. Sesimin geldiği yöne dönmüştü bu yüzden cümleleri bitirince başka yere doğru ilerlemeye başladım. Baktığı yerden gerektiği kadar uzaklaştığımda yanımdaki ağaca yaslanarak onu izlemeye başladım.

Görünmezliğin rahatlığıyla görülmezliğin tedirginliğiydi bu bedenimi saran his.

Galiba korkuyordum bunun cevabından.

22 | GECENİN SANRISIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin