*14 Kasım 2023 güncellemesi*
İlerleyen bölümlerde yorumlarda birçok spoi ile karşılaşabilirsiniz. Her ne kadar uyarı geçsem, o yorumları silsem de maalesef devam edenler var. Bu nedenle özellikle kritik sahnelerde yorumlara bakmamanızı öneriyorum. G...
Öncelikle hepinize merhaba, son bölümden bu yana yeni okuyucular katıldı aramıza, hepiniz hoş geldiniz <3
Rica ediyorum hayalet okuyucu olmayın. Varlığınızı hissettirin, gelin yorumlarda beraber eğlenelim, dertleşelim, teorilerde bulunup tartışalım. Yazmaktan çekinmeyin lütfen... Oy ve yorumlar gerçekten bir yazar için çok motive edici unsurlar.
Ah özellikle bu bölüm bu kitabın en pozitif bölümü olabilir, güzel geri dönüşler bekliyorum sizlerden.
Medyaya oldukları yeri daha iyi hayal edebilmeniz için bir fotoğraf koydum 💜
Başladığınız gün ve saat.
O zaman hemen geçelim, keyifli okumalar!
Ne kadar çok etkileşim gelirse o kadar hızlı bölüm gelecektir bu nedenle lütfen oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin.
❤️🔥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🕯
"O kız deli değil bence," dedi kızıl saçlı hemşire. Düşünceli bir şekilde bunu diyen arkadaşına döndü kahverengi saçlı olan. Üç gündür kızın odasına kimse girmiyordu. Doktor herkese yasak koymuş ve özellikle belirtmişti. Yemek bile götürülmüyordu. Peki nedendi?
"Onda başka bir şeyler var," dedi. Arkadaşının endişesini gözlerinden okuyabiliyordu. Onayladı onu. "O kız... Hiç diğer hastalar gibi bakmıyor." Kafası karışıktı. Üç gündür dediklerini düşünüyordu. Bu nedenle durgundu ve arkadaşları tarafından bu hali fark edilmişti.
"Odaya giren herhangi birini gördün mü hiç?" diye sordu bir umut arkadaşına. Olumsuzca kafasını salladı arkadaşı. "Onunla ilgilenen doktor bile hastaneye uğramıyor üç gündür. Odaya kimse girmedi."
Kaşları çatılan kız inanamıyormuş gibi baktı. "O kız günlerdir aç mı? Ben doktor bakıyor sanıyordum ona." Kız umutsuzca arkadaşına baktı. "Kimse girmedi oraya."
Bu konuşmalardan sonra gece nöbetine isteyerek kalmıştı hemşire. Kıza bakacaktı, kararlıydı. Zaten gece nöbetine kalmak istemeyen arkadaşları seve seve ona devretmişlerdi yerlerini. Hemşire bir tepsi yemek hazırlatmıştı ve gizlice o kata çıkarmıştı. Keşke daha önce öğrenseydim diye yakındı içinden. Doktor ilgileniyor sanıyordu halbuki.
Aklı almıyordu, bir doktor nasıl böyle bir şey yapabilirdi hastasına? Ya da bilmediği bir şeyler mi vardı?
Boş koridoru yeniden kontrol etti. Kimsenin olmadığına kanaat getirince hızlıca doktorun odasının kapısını açtı ve içeri geçti. Kapıyı ardından sessizce kapatarak ışıkları açtı. Bu doktor onun hocası olmadığından dolayı pek fazla bilgi sahibi değildi fakat anahtarı çekmeceye koymuş olmasını diledi.
